Një grup fizikantësh kanë propozuar mënyrën e saktë të rrethanave të nevojshme për një njeri që të mund të hyjë në një vrimë të zezë, por sipas tyre ai mund të jetë udhëtim me një drejtim, pasi nuk ekziston ende mënyra për të ditur si të dalësh që andej.
Për qëllimet e propozimit të tyre, Leo dhe Shanshan Rodriquez, të dy asistent profesorë të fizikës në Grinnell College, krahasuan dy lloje të vrimës së zezë: me madhësi yjore, me masën afërsisht të njëjtë me diellin tonë, dhe supermasive, me një masë miliona ose madje miliarda herë më të mëdha.
E para nuk rrotullohet, me një rrez të horizontit afërsisht dy milje (3.2 km). Horizonti i ngjarjes është pika pa kthim ku forcat gravitacionale ose baticat e vrimës së zezë bëhen aq të fuqishme sa as drita nuk mund të shpëtojë.
Në të kundërt, vrimat e zeza supermasive si ajo në qendër të galaktikës Rruga e Qumështit mund të matin deri dhe përtej katër milionë masave diellore, me një rreze horizonti prej më shumë se 12 milionë kilometrash.
Në rastin e një vrime të zezë me madhësi yjore, horizonti është shumë më afër qendrës së tij sesa një vrimë e zezë supermasive, që do të thotë se ndryshimi në aspektin e tërheqjes gravitacionale midis horizontit të ngjarjes dhe qendrës së saj është diku 1.000 miliardë herë.
Nëse një person do të kalonte horizontin e një vrime të zezë me madhësi yjore, ata do t’i nënshtroheshin një procesi të njohur si spagetifikim, në të cilin të gjithë atomet e trupit të tyre do të shtriheshin në një fije të gjatë duke pasur parasysh ndryshimin e jashtëzakonshëm në tërheqjen gravitacionale nga një pikë në kohën e hapësirës në tjetrën. Ka shumë të ngjarë që ky proces të vrasë astronautin e guximshëm.
