Sëmundja e lisë së majmunit zakonisht fillon me ethe përpara se një skuqje të shfaqet një deri në pesë ditë më vonë, shpesh duke filluar në fytyrë dhe më pas duke u përhapur në pjesë të tjera të trupit.
Skuqja ndryshon dhe kalon nëpër faza të ndryshme përpara se të formojë përfundimisht një zgjebe e cila më vonë bie. Një individ është ngjitës derisa të gjitha koret e lëkurës së infektuar të kenë rënë dhe lëkura e paprekur është poshtë.
Sëmundja ka qenë gjithmonë jashtëzakonisht e rrallë dhe u identifikua për herë të parë te njerëzit në vitin 1970 në Republikën Demokratike të Kongos tek një djalë 9-vjeçar. Që atëherë, raste të lisë së majmunëve në njerëz janë raportuar në 11 vende afrikane. Vetëm në vitin 2003 u regjistrua shpërthimi i parë i lisë së majmunëve jashtë Afrikës dhe kjo ishte në Shtetet e Bashkuara, dhe nuk është regjistruar kurrë në shumë vende në të njëjtën kohë.
Deri tani.
Papritur, raste të lisë së majmunëve po regjistrohen tani në SHBA, Kanada, Britani të Madhe, Australi, Suedi, Holandë, Belgjikë, Francë, Spanjë, Itali dhe Gjermani, të gjitha në të njëjtën kohë.
Sipas Agjencisë së Sigurisë Shëndetësore në Mbretërinë e Bashkuar, 172 raste të lisë së majmunëve u identifikuan në Angli që nga java që përfundon më 29 maj 2022, dhe ata lëshuan udhëzime të reja që këshillojnë këdo me virus që të qëndrojë larg seksit gjatë kohës që ka simptoma dhe të përdorë prezervativ për të paktën tetë javë pasi infeksioni të jetë pastruar.
Tani, që nga korriku, numri i pretenduar i rasteve në MB është rritur në 1,235.
Në mars të vitit 2021, Nisma për Kërcënimet Bërthamore (NTI) bashkëpunoi me Konferencën e Sigurisë së Mynihut për të kryer një stërvitje në tryezë për zvogëlimin e kërcënimeve biologjike me pasoja të larta.
Ushtrimi shqyrtoi boshllëqet në arkitekturat kombëtare dhe ndërkombëtare të biosigurisë dhe gatishmërisë ndaj pandemisë – duke eksploruar mundësitë për të përmirësuar aftësitë e parandalimit dhe reagimit për ngjarjet biologjike me pasoja të larta.
Këtu është skenari që ata zhvilluan:
Një shpërthim i lisë së majmunëve që filloi më 15 maj 2022, duke rezultuar në 3.2 miliardë raste dhe 271 milionë vdekje deri më 1 dhjetor 2023.
Ushtrimi i Konferencës së Sigurisë së Mynihut zbuloi se virusi i projektuar i lisë së majmunëve u zhvillua në mënyrë të paligjshme në vendin imagjinar të institutit kryesor të virologjisë në Anica nga shkencëtarë laboratorikë që punonin së bashku me një grup terrorist Arnican.
Ky grup terrorist më pas lëshoi patogjenin ‘shumë ngjitës dhe vdekjeprurës’ në një stacion treni të mbushur me njerëz në vendin fqinj, imagjinar Brinia.
Tani, një studim i ri shkencor i publikuar nga Instituti Kombëtar i Shëndetit i Portugalisë (NIH) sugjeron se shpërthimi i lisë së majmunëve në botën reale mund të jetë rezultat i diçkaje të çuditshme të ngjashme.
Studimi u botua më 23 maj 2022 dhe mund të shihet i plotë këtu.
Shkencëtarët nga NIH mblodhën ekzemplarë klinikë nga 9 pacientë me lisë majmuni midis 15 dhe 17 maj 2022 dhe i analizuan ato.
Shkencëtarët arritën në përfundimin se shpërthimi i lisë së majmunëve në shumë vende ka shumë të ngjarë të jetë rezultat i një origjine të vetme sepse të gjitha sekuencat e viruseve të lëshuara deri më tani grumbullohen fort së bashku.
Ata gjithashtu arritën në përfundimin se virusi i përket grupit të viruseve të lisë së majmunëve në Afrikën Perëndimore. Megjithatë, ata zbuluan se është më së shumti i lidhur me viruset e lisë së majmunëve që u eksportuan nga Nigeria në disa vende në 2018 dhe 2019, përkatësisht në Mbretërinë e Bashkuar, Izrael dhe Singapor.
Edhe pse virusi i ngjan shumë atyre të eksportuar nga Nigeria në 18/19, ai është ende i ndryshëm me mbi 50 polimorfizma të vetme nukleotide (SNP), të cilat janë variacione gjenetike. Shkencëtarët thonë se kjo është shumë më tepër nga sa mund të pritej.
Dr. Rober Malone deklaroi për rastin:
“Autorët spekulojnë se modeli i mutacioneve është në përputhje me efektet e një proteine qelizore natyrale me emrin e shkurtuar: APOBEC3. Për ata që duan të zhyten në virologjinë molekulare të APOBEC3, këtu është një përmbledhje e J Immunology 2015.
Për ata që kërkojnë versionin e shkurtuar ‘Cliff Notes’, shihni Wikipedia. Për obsesivet ose adhuruesit, vini re se APOBEC3 shoqërohet me një model specifik të ndryshimeve të bazës- (C→U). Në bazë të hipotezës së tyre në lidhje me rolin e mundshëm për APOBEC3, konkludoj se autorët duhet të kenë zbuluar një pjesë statistikisht të rëndësishme të ndryshimeve C→U në izolimet aktuale në krahasim me izolimet 2018-2019.
Këtu është fërkimi. Ndërsa APOBEC3 është i lidhur me rezistencën qelizore (edhe një formë tjetër e “imunitetit të lindur”) ndaj HIV (dhe me sa duket retroviruse të tjera), një kërkim i shpejtë në PubMed zbulon se viruset Pox janë rezistente ndaj efekteve mutacionale të APOBEC3.
Për shembull, shihni këtë punim të vitit 2006 të botuar në “Virology”. Sinqerisht, qoftë për shkak të mungesës së kuriozitetit apo frikës së sulmit nga mediat dhe revistat e kontrolluara nga qeveria, dështimi i autorëve për të përmendur edhe këtë artikull të Virologjisë është një shkelje e madhe në rastin më të mirë.
Konkluzioni dhe interpretimi im?
Në bazë të këtij raporti të analizës së sekuencës nga ekipi i INSA-s i cituar më sipër, për mua, kjo më shumë duket si një lloj i manipuluar laboratorik sesa një lloj i evoluar natyrshëm. Lajm i keq.
Për më tepër, ky virus i ADN-së me dy zinxhirë, infeksionet nga të cilat historikisht kanë qenë vetëkufizuese, duket se po evoluon (gjatë ditëve të fundit!) në një formë që transmetohet më lehtë nga njeriu te njeriu. Lajm i keq.”
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e Expose
