Në më shumë se tre dekadat e tij në politikë, Benjamin Netanyahu ka grumbulluar pothuajse po aq nofka sa ka fituar zgjedhjet.
Ekziston nofka ‘Magjistari’ për aftësinë e tij të çuditshme për të rrëmbyer fitoren nga nofullat e humbjes. ‘Mbreti Bibi’ për qëndrimin në krye të politikës izraelite më gjatë se kushdo tjetër.
Dhe, universalisht, edhe pse jo domosdoshmërisht me dashuri: ‘Bibi’ e vjetër, e thjeshtë. Por ka një tjetër me të cilin ai kënaqej, dhe që tani shfaqet kërcënueshëm: ‘Mister Siguria’. Si shkoi gjithçka kaq keq?
Mbetet e paqartë se si më shumë se 1000 militantë të Hamasit arritën ta kapnin Izraelin me një befasi kaq vdekjeprurëse, duke vrarë – siç shkroi Presidenti Isaac Herzog – më shumë hebrenj në një ditë se në çdo kohë që nga Holokausti.
Tani për tani, kundërshtarët e Netanyahut nuk po bëjnë thirrje që Netanyahu të largohet.
“Nuk po merrem tani me atë se kush është fajtor apo pse u habitëm”, tha ish-kryeministri Yair Lapid, tani lider i opozitës.
“Nuk është koha, nuk është vendi.”
Por ajo kohë mund të vijë shpejt. Sipas Amit Segal, komentatori kryesor politik për Channel 12 të Izraelit, befasia do ishte nëse qeveria e Bibit do t’i mbijetonte kësaj lufte.
“Kjo do të krijonte një precedent kombëtar,” tha ai për CNN.
“Historia izraelite na ka mësuar se çdo surprizë dhe krizë çoi në rënien e qeverive. Kështu ndodhi në vitin 1973 pas Luftës së Yom Kipurit me Golda Meir, në 1982 me Menachem Begin në luftën e parë të Libanit dhe në 2006, me Ehud Olmert, në Luftën e dytë të Libanit. Ora po troket.” – shtoi ai.
