Justin Trudeau u ngjit në pushtet katër vjet më parë në një valë entuziazmi progresiv. Me stilin “shpresë dhe ndryshim”, alla Barack Obama, shumë mbështetje në mediat sociale dhe një stil sjelljeje të ngjashme me kultet, ai ishte më shumë se një politikan.
Media e donte shumë. Ai ishte “djali i ri”, “djali i artë gjeopolitik” madje një “rrëmbyes zemrash “.
Ata duartrokitën premtimet e tij progresive, lavdëruan kabinetin e tij ku gjysma ishin femra dhe ishte i shumëllojshëm edhe për sa i përket përfaqësimit të racave, madje edhe çorapet e tij të çuditshme.
Ekipi i tij i PR-it madje e nxorri atë në kopertinën e “Vogue” si “fytyra e re e politikës kanadeze.”
Në një kohë kur Donald Trump sapo po vinte në skenën politike në SHBA në një mënyrë më serioze se kurrë më parë, kanadezët liberalë ishin krenarë të shfaqnin anti-Trumpin e tyre – dhe amerikanët përparimtarë u shuan dhe panë me xhelozi.
Këto ditë, pamja nuk mund të ishte më e ndryshme. Dikur një fener shpresëdhënëse i ndritshëm, popullariteti i Trudeau është sot edhe më i ulët sesa ai i Trump – dhe ndërsa zgjedhjet janë pranë, çudia e mrekullueshme politike dhe dashuria e medias e ka humbur shkëlqimin e tij.
Me një mal premtimesh të thyera pas vetes dhe një skandali serioz korrupsioni nëpër duar, mishërimi i vitit 2019 i Justin Trudeau vjen me bagazhe më të rënda se më parë – dhe polemikat duket se vazhdojnë të shtohen.
Më i fundit është skandali i lëkurës së zezë. Vendimi i Trudeau për tu maskuar dy herë me bojë të zezë (njëherë me bojë kafe) ishte i papërshtatshëm. Megjithatë në skemën e “mëkateve” më të këqija politike të Trudeau, ajo nuk futet në dhjetëshen më të mirë.
Megjithatë, duket se ka qenë momenti në të cilin mediat filluan të kuptojnë se ishin mashtruar dhe pas skandalit të fundit, marifetçinjte e tij të PR-it duken thjesht të dëshpëruar.
Në fushatën e fundit, Trudeau u shfaq me një kanoe të kuqe. Njëherë me fytyrë të zezë, njëherë me fytyrë kafe dhe për sa i përket fytyrës, A është Trudeau ai që thotë se është?” – pyeti “New York Times” muajin e kaluar.
Nuk ka asnjë çështje ku hipokrizia e Trudeau është zhveshur më shumë se ajo e mjedisit dhe ndryshimit të klimës. Një ditë ai shpall një emergjencë klimatike, ditën tjetër ai zgjeron tubacionet e naftës.
Një ditë ai po marshon me aktivistët e klimës, duke bërë një marrëveshje me Greta Thunberg dhe duke mbajtur fjalime për uljen e emetimeve të karbonit – dhe ditën tjetër, dëgjohet se ai po përdorte dy aeroplanë për të tërhequr stafin e tij të fushatës dhe pajisjet në të gjithë vendin në vend të një avioni.
Askush nuk do pret që kryeministri të udhëtojë në të gjithë vendin duke bërë fushatë me një biçikletë që nuk ndot, por me siguri nëse dëshiron të udhëheqë me shembullin e tij, një avion me gaz që do të mjaftonte.
Sidoqoftë, hipokrizia mjedisore e Trudeau tashmë ishte vërtetuar mirë para se Partia Konservatore të hiqte regjistrat e udhëtimit dhe fotografitë e dy aeroplanëve të tij të fushatës. Zakonisht ambientalistët e prirur nuk e kanë zakon të jenë pro ndërtimit të tubacioneve, por Trudeau me prirje “të gjelbra” duket se e ka humbur memon atë kohë.
Pasi premtoi se do të fillonte në një epokë të re ambientalizmi, Trudeau zemëroi miliona kanadezë kur bleu tubacionin “Kinder Morgan Trans Mountain” për 4,5 miliardë dollarë me paratë e taksapaguesve – dhe premtoi mbështetje federale për zgjerimin e saj.
Trudeau zbuloi “ngjyrat” e tij të vërteta në anën e interesave të korporatave të naftës, megjithë një valë protestash nga komunitetet lokale, ambientalistët dhe nativët kanadezë. Tubacioni, i vendosur për të kaluar në tokat indigjene, paraqet rreziqe serioze mjedisore, përfshirë edhe ujin e pijshëm.
Në një fitore për aktivistët, rregullatori energjetik i Kanadasë në korrik revokoi miratimet e mëparshme të rrugës për tubacionin dhe përcaktoi se e gjithë rruga do rishikohet. Disa tani besojnë se projekti, i përfunduar në sfida ligjore dhe apele, do të shkaktojë kaq shumë dhimbje koke dhe financiare, sa do të ishte më e lehtë të hiqej fare.
Kryeministri pretendohet se ka bërë presion ndaj ish-prokurores së Përgjithshme të Kanadasë, Jody Wilson-Raybould, të braktisë një hetim ryshfeti ndaj miqve të tij të pasur në firmën inxhinierike “SNC Lavalin”. Firma kanadeze akuzohet se ka mashtruar zyrtarët për të fituar kontrata fitimprurëse në Libi.
Wilson-Raybould, e cila u hoq nga posti i saj si prokurore e përgjithshme dhe u zhvendos në një pozicion më pak të rëndësishëm të kabinetit, pretendon se Trudeau i bëri “kërcënime të tërthorta” për të mbyllur çështjen. Ajo dha dorëheqjen kur skandali shpërtheu dhe Trudeau mohoi se i kishte bërë presion prej muajsh.
VINI RE: Ky shkrim është pronësi intelektuale e RT
