Zgjatja e receptorëve të trurit pasi duhanpirësit lënë duhanin, mund të shpjegojë mundimin e madh dhe rrezikun e lartë për t’iu rikthyer konsumimit të duhanit gjatë fazës së hershme të lënies.
Sipas një studimi të vitit 2009, të financuar nga NIDA, për deri në 6 javë pas lënies së duhanit, qelizat e trurit kanë më shumë receptorë që lidhen me nikotinën sesa qelizat e jo-duhanpirësve. Shkencëtarët spekulojnë se truri zhvillon receptorë shtesë për të akomoduar dozat e mëdha të nikotinës nga duhani dhe kjo kontribuon në sikletet pas lënies së duhanit.
Sfida e lënies së duhanit
Sipas Dr.Julie Staley nga Shkolla e Mjekësisë në Universitetin e Yale, kur duhanpirësit vendosin të pushojnë, truri i tyre ka shumë punë për të bërë me receptorët e tepërt dhe pak nikotinë për t’i plotësuar.
“Truri është mësuar të ketë nikotinë që të stimulojë të gjithë ata receptorë, dhe kur ato nuk stimulohen, duhet kohë për t’u përshtatur me humbjen e nikotinës. Simptomat e tërheqjes ndodhin derisa truri të ketë pasur kohë të mjaftueshme për të bërë përshtatjet neurokimike të nevojshme për një person që të ndihet normal pa nikotinë ”, thotë doktoresha.
Dr. Staley, Dr. Kelly Cosgrove, dhe kolegët e tyre, morën në studim 19 persona të varur nga nikotina, të cilët kishin pirë rreth një paketë duhan në ditë për rreth 21 vjetësh, të cilët iu nënshtruan matjeve tomografike pasi vendosën t’i jepnin fund me tymosjen.
Teknika e SPECT mati receptorët nikotinikë β2 * -nACh, të cilët janë nënlloji më i përhapur i receptorit nikotinik.
Gjatë muajit të parë të pushimit, imazhet e ish-duhanpirësve treguan nivele më të larta të receptorëve β2 * -NACh në disa zona të trurit sesa imazhet e jo-duhanpirësve, që u krahasuan në përputhje me moshën, gjininë dhe racën.
Ish-duhanpirësit kishin, mesatarisht, 21 deri 29 përqind më shumë receptorë në korteksin cerebral, zona e trurit përgjegjëse për të menduar; 24 përqind më shumë në trurin e vogël, që rregullon ndjesinë dhe lëvizjen; dhe 22 përqind më shumë në striatum, ku prodhohet ndjesia e shpërblimit. Pas 6 deri në 12 javë pushim, nivelet e receptorëve të trurit të ish-duhanpirësve priren të përputhen me ato të jo-duhapirësve, me ndryshime tek individët.
Receptorët e shumtë të llojit β2 * -NACh mund të shpjegojnë se pse muajt e parë të ndërprerjes së duhanit janë të vështira për shumë njerëz. Studiuesit mendojnë se shtesa më e madhe e receptorëve β2 * -nACh te duhanpirësit tregon se truri i tyre i është përshtatur nikotinës, kështu që funksionimi normal kërkon nivele të larta të stimulimit me nikotinë.
Kur një duhanpirës pushon dhe nikotina nuk e përmbyt më trurin, stimulimi i zvogëluar mund të prishë rregullimin e receptorëve të dopaminës dhe neurokimikëve të tjerë që ndikojnë në sikletet pas lënies së duhanit.
Zhdukja e dopaminës lidhet me letargjinë, gjendjen shpirtërore dhe simptoma të tjera që shihen nga ndërprerja e duhanit.
Përqendrohuni te duhanpirësit me çrregullime mendore
Neurokimikët të ndikuar nga stimulimi i receptorëve β2 * -nACh janë të implikuar gjithashtu në shumë sëmundje psikiatrike – përfshirë në çrregullimet e ankthit, depresion dhe në skizofreni. Njerëzit me këto çrregullime kanë më shumë të ngjarë të pinë duhan se ata që nuk kanë probleme të shëndetit mendor.
Dr. Staley dhe kolegët e saj kanë filluar të eksplorojnë bazat neurobiologjike që mund të lidhin pirjen e duhanit me sëmundjet mendore, dhe ata po synojnë receptorin β2 * -NACh.
Në një studim të kohëve të fundit, ata zbuluan se nivelet e larta të receptorit β2 * -NACh në talamus, shoqërohet me simptoma të përsëritura të ankthit te jo-duhanpirësit me çrregullim stresi post-traumatik. Studiuesit gjithashtu po gjurmojnë ndryshimet te receptorët pas ndërprerjes së pirjes së duhanit te njerëzit me skizofreni dhe në depresion.
VINI RE: Ky artikull është pronë intelektuale e National Institute of Drug Abuse