Zyra e Presidencës deklaroi se kjo tryezë u organizua për të pritur Gjeneral Major Joseph Jarrard, Zv/Komandant i Ushtrisë së SHBA-ve në Europë.
Kryeministri Edi Rama i cili mori pjesë në ceremoninë për nisjen e punës për projektin e “rijetëzimit” të Piramidës së Tiranës, tha se kjo ka qenë puna më e vështirë për të.
Kjo sipas tij pasi në të duhet të ruhej arkitektura e veçantë, t’i qëndronte kohës e t’i shërbente njerëzve.
”Më vjen shumë mirë që shohim këtu nisjen e zbatimit të një projekti i cili është mbase ndër projektet që ka marrë më shumë kohë për të marrë formën e tyre, në ato që mbaj mend. Kanë marrë kohë një sërë projektesh. Ky është projekti që në këndvështrimin tim ka qenë më i vështiri për të marrë formën edëshiruar, dhe për të jetësuar harmonizimin shumë të vështirë mes të shkuarës dhe të ardhmes. Përmes një ndërhyrje në të tashmen. Kjo ka qenë një ndërtesë kur në kohën kur u ngrit dihej ç’qëllim kishte.
Nga pikëpamja arkitektonike ishte ndryshe nga të tjerat. Ishte një shkuarje e arkitektëve të kohës, përtej kornizës së kohës. Si për të thënë që ajo çka nuk i lejohej të tjerëve, dhe nuk lejohej për të tjerat. Dhënia e një forme shumë më e lidhur me tendencat e arkitekturës moderne, për një objekt në Shqipëri, ishte e mundur.
Në rastin kur kjo formë, jepte qartë mesazhin. E bën godinën një ndërtesë që duhet ruajtur. Jo vetëm për historinë e saj, se kjo do ishte gjëja më pak e rëndësishme, në rast se godina do ishte pa asnjë interes nga pikëpamja arkitektonike, por për formën e saj.”- deklaroi Rama.
Mes të tjerash Rama shtoi se Piramida ishte kthyer në qendër të kioskëzimit në zemër të Tiranës, madje dhe simbol i ‘tokës së xanun’.
Ai thotë se për 11 vite që ka qenë kryebashkiak e ka pasur në mendje se si mund të kthehej në asset, ndërsa përmend opsionet e diskutuara për të.
Megjithatë Rama thekson se koha e madhe e harxhuar nuk ka humbur kot, ndërsa e konsideron këtë një projekt shumë bindës dhe ambicioz.
“Vitet e lanë mu në mes të Tiranës, në një proces degradimi. Asnjëherë nuk u gjet mënyra si kjo godinë mund të shërbente jo për qëllimin që u ndërtua, por për të tjera dhe me funksione të tjera. U provuan një sërë gjërash, që çuan në qoskëzimin e brendshëm. U kthye si një lloj simboli i tokës së xanun, në një bashkëpunim mes shtetit dhe aktorëve të ndryshëm të sipërmarrjes.
U kthye në një vend ku veprimtaritë s’kishin lidhje me njëra-tjetrën, dhe ku hapësira qendrore mbeti gjithmonë një vend i shkretë.
Më pas lindi ideja iracionale për ta kthyer territor, në territorin e parlamentit të ri, dhe për ta fshirë komplent nga dheu, gjë që shumë papritur krijoi një acarim tek brezi më i ri. Tek ai brez pak i lidhur ose aspak i lidhur me kohën e dikurshme. Sapo kishte hyrë në botën dixhitale, asoj kohe shumë e brishtë. Dhe rrjetet e sapokrijuara sociale nisën të përdoren në atë kohë për të thirrur për protestë. Protestuesit ishin më të rinjtë, që s’kishin lidhje me Enver Hoxhën e komunizmin. Nuk protestonin për të protestuar për muzeun e Hoxhës, por për të ruajtur një shenjë të një kujtese që nuk ishte kujtesa e tyre e drejtpërdrejtë, por ishte kujtesa kolektive që ruhet nga brezi në brez pikërisht nëpërmjet këtyre ndërhyrjeve tejet të komplikuara për ta sjellë në një godinë tjetër.
Megjithatë duhet ta pranoj se dukeqenë se qysh jam bërë kryebashkiak, e kam pasur në mendje këtë godinë, sfidën për ta kthyer në një aset jo vetëm arkitektonik por edhe kulturor e social të Tiranës. Është sfidë shumë e ndërlikuar. Godina është shumë karakteristike, shumë e veçantë. Hapësirat e saj nuk janë lehtësisht të përdorshme. Sfida është programi i godinës. Çfarë do përmbajë brenda. Për çfarë do shërbejë. U bë tentativë absurde, qesharake, tragji-komike për historinë e kulturës dhe arkitekturës për ta bërë Teatër Kombëtar. U shpenzuan miliona dollarë, u bë një barbari brenda së cilës u janë ende gjurmët. U vodhën një pejsë e pllakave, aksesorëve të mbetur, për të lënë pas një gërmadhë. Dëshmia që vulosi faktin se godina nuk mund më të shihej si një hapësirë ku mund të kioskëzohej nga idetë spontane apo qëllimet e lindura. Besoj që e gjitha kjo kohë në kërkim të programit të kësaj godine ka qenë në fakt kohë jo e humbur, por na ka dhënë mundësinë që e bën këtë një projekt shumë bindës e ambicioz.”– tha Rama.
