Në vitet 1970, Mbretëresha Elizabeth II dërgoi avokatin e saj për të lobuar pranë qeverisë, duke çuar në ndryshimin e një projektligji për të mbrojtur financat e saj personale, kanë zbuluar dokumentet e arkivuara.
Të zbuluara nga The Guardian, dokumentet e Arkivit Kombëtar tregojnë një përpjekje të familjes mbretërore britanike për të marrë një përjashtim të veçantë nga rregullat e transparencës të Aktit të Kompanive. Ligji autorizon drejtorët e ndërmarrjeve publike të kërkojnë zbulimin e përfituesve nga aksionarët e emëruar – një masë që synon të parandalojë konsolidimin e fshehtë të pronësisë përmes kompanive parësore.
Një klauzolë në ligj, që thuhet se është futur pas ndërhyrjes së Mbretëreshës Elisabeth II, lejon Sekretarin e Shtetit të mbrojë njësitë nga vëzhgimi për ‘arsye të veçanta’.
Një përjashtim i tillë thuhet se iu dha një filiali të vetëm të Bankës së Anglisë të quajtur Bank of England Nominners Limited (BOEN).
Krijuar për të ‘mbajtur letrat me vlerë si të nominuara vetëm në emër të Kryetarëve të Shteteve dhe familjes së tyre të ngushtë, qeverive, organeve zyrtare të kontrolluara ose të lidhura ngushtë me qeveritë dhe organizatave ndërkombëtare të formuara nga qeveritë ose organeve zyrtare’, sipas qeverisë, BOEN besohej prej kohësh të jetë një mjet për Mbretëreshën Elisabeth II për të mbajtur aksione.
The Guardian ka publikuar disa dokumente që tregojnë se Pallati Buckingham loboi në mënyrë aktive te qeveria e kryeministrit Konservator Edward Heath, i cili shkroi projektligjin, për të mbajtur të padepërtueshëm pronësinë mbretërore të aksioneve. Mattheë Farrer, atëherë partner në firmën prestigjioze të ligjit Farrer & Co, u dërgua në emër të Mbretëreshës për të diskutuar projekt-legjislacionin, tha gazeta, duke cituar dokumentet.
Një nëpunës civil i quajtur CW Roberts tha në një memo të vitit 1973 se Farrer ‘e konsideron çdo zbulim të pronësisë përfituese të aksioneve nga Kurora, edhe nëse kufizohet në drejtorët e kompanisë, si potencialisht të turpshme, për shkak të rrezikut të rrjedhjeve të informacioneve’.
Rregullime të shumta për problemin u morën në konsideratë, para se të gjendej një i përshtatshëm. Një memo tjetër nga ministri i atëhershëm i Shtetit për Tregtinë dhe Çështjet e Konsumatorit, Geoffrey Hoëe, përshkruan zgjidhjen e cila përfundimisht u bë Seksioni 27 (9) i Aktit të Kompanive dhe thotë se ajo është diskutuar me ‘këshilltarët ligjorë të Mbretëreshës’.
Sipas The Guardian, ndërhyrja e familjes mbretërore u bë e mundur nga një procedurë parlamentare e njohur si ‘pëlqimi i Mbretëreshës’, ku monarku duhet të informohet për çdo legjislacion në pritje që mund të ndikojë në prerogativën mbretërore ose çështjet e tyre personale. Pëlqimi jepet përpara se një projekt-ligj të vazhdojë në leximin e tretë në parlament.
Pallati Buckingham nuk ka komentuar mbi pretendimet e lobimit, por tha se pëlqimi i Mbretëreshës ishte një procedurë ‘thjesht formale’.
Pasuria e saktë e familjes mbretërore britanike mbetet e mbuluar me mister, por sigurisht që nuk ka mungesë përpjekjesh për ta vlerësuar atë. Vitin e kaluar Forbes vendosi vlerën neto të monarkisë në rreth 88 miliardë dollarë. Sunday Times vlerësoi se pasuritë personale të Mbretëreshës ishin rreth 480 milion dollarë.
