Egjipti është një partner shumë strategjik në Lindjen e Mesme dhe blloku Kinë-Iran po kërkon të zgjerojë ndikimin në Afrikë përmes shtrirjes së një tubacioni të taishëm të naftës që shkon nga Iraku në Jordani.
Thelbësore për zgjerimin e ndikimit kinez dhe rus përmes Iranit në hapësirën në Lindjen e Mesme të lëshuar nga SHBA pasi ish-presidenti Donald Trump nisi një tërheqje nga rajoni është vijimi i një rrjeti energjetik pan-rajonal.
Kjo plotëson dhe shton lidhjet ekzistuese të zhvillimit të naftës dhe gazit dhe transportit midis Iranit dhe Irakut dhe më pas në pjesën tjetër të rajonit të kontrolluar nga Irani dhe më tej. Ministri i Energjisë Elektrike të Egjiptit, Mohammed Shaker, deklaroi javën e kaluar se vendi i tij po kërkon të forcojë shkëmbimin e tij të energjisë elektrike me fqinjët si pjesë e planeve për t’u bërë një qendër rajonale e energjisë.
Ekzistojnë dy faktorë kryesorë që lidhen me Egjiptin që e bëjnë atë një shtesë veçanërisht të vlefshme në shtrirjen e sferës së ndikimit të Iranit në Lindjen e Mesme, e cila pothuajse saktësisht pasqyron planet gjeopolitike të Kinës të bazuara rreth projekti ‘Një Rrip, Një Rrugë’ (OBOR).
Faktori i parë është se Egjipti e ka konsideruar veten prej kohësh si një lider në botën arabe, veçanërisht e theksuar në epokën moderne me krizën e Suezit në 1956 që i dha fund pushtimit britanik të rrugës së transportimit të kanalit Suez, formimi me Sirinë në 1958 të entitetit të ri sovran, Republika e Bashkuar Arabe dhe luftërat e ndryshme arabo-izraelite gjatë viteve 1950, 1960 dhe 1970 që paraqitën Egjiptin si protagonist qendror derisa një traktat paqeje u nënshkrua midis Egjiptit dhe Izraelit në Mars 1979.
Megjithëse Egjipti që atëherë ka flirtuar me SHBA-në kjo është bërë kryesisht për të siguruar një fluks të qëndrueshëm parash nga Uashingtoni, për t’u mbrojtur nga ndërhyrjet izraelite në vend dhe së fundmi për t’iu kundërvënë ngritjes së Vëllazërisë Myslimane në politikën e brendshme egjiptiane.
Faktori i dytë është që Egjipti nuk është vetëm politikisht pjesë e Lindjes së Mesme, por është gjeografikisht dhe politikisht pjesë e Afrikës gjithashtu, që do të thotë në terma praktikë se është një pikë thelbësore tranziti për naftën, gazin dhe çdo gjë tjetër, se Irani ( dhe Kina) mund të dëshirojnë të lëvizin në atë kontinent nga Lindja e Mesme.
