Peter Boghossian, një asistent Profesor i filozofisë në Universitetin Shtetëror të Portland (PSU), ishte një nga kritikët më të zëshëm të ideologjisë post-moderne në akademi, derisa dha dorëheqjen nga universiteti i tij më 8 shtator.
Në vitin 2018 ai dhe dy autorë u përpoqën të botonin 20 punime shkencore të rreme, në mënyrë që të ekspozonin atë që ata e shihnin si gatishmëri për të botuar gjithçka që përdorte zhargonin e duhur.
Shtatë nga punimet u botuan, duke përfshirë një për ‘performancën e çuditshme’ në parqet e qenve urbane dhe një që e quajti astronominë imperialiste dhe sugjeroi që departamentet e fizikës të studiojnë vallëzimin shpjegues.
Kjo është një humbje për satirën, por a është gjithashtu përfaqësuese e diçkaje më të madhe? Në letrën e dorëheqjes, Boghossian shkroi se universiteti ishte ndryshuar nga ‘një bastion i hetimit falas në një fabrikë të Drejtësisë Sociale, kontributet e të cilit të vetme ishin raca, gjinia dhe viktimizmi dhe rezultatet e vetme të së cilës ishin ankesat dhe ndarja’.
Studentët në PSU ‘po trajnohen për të imituar sigurinë morale të ideologëve’, shkroi ai.
Një zëdhënëse e kolegjit u përgjigj se, ‘Portland State ka qenë gjithmonë dhe do të jetë një shtëpi mikpritëse për fjalën e lirë dhe lirinë akademike’.
Studiues të tjerë e kanë gjetur veten në situata të ngjashme. Ata konservatorë që mbeten në akademi mund të mësohen me këtëgjë. Por gjithnjë e më shumë ajo po prek liberalët. Një raport i botuar në gusht nga Fondacioni për të Drejtat Individuale në Edukim, një grup ka gjetur se që nga viti 2015 numri i studiuesve të synuar me kërkesa për hetim, ulje, censurë ose përjashtim arriti në 113 në 2020, ose një total nga 426 raste në pesë vjet. Shumica janë ‘akademikë të majtë duke u sulmuar nga ata më të majtë’, thotë Sean Stevens, një nga autorët.
Censura nuk është vetëm në shkencat humane. Në vitin 2020 Norman Wang, një kardiolog në Universitetin e Pittsburgh, u ul në pozitë për publikimin e një artikulli në ‘Journal of the American Heart Association’ që analizonte dhe kritikonte nismat e diversitetit. Revista kërkoi ndjesë më pas dhe e tërhoqi artikullin. Një profesor në një shkollë mjekësore të Universitetit të Kalifornisë u regjistrua kohët e fundit duke kërkuar falje në një ligjëratë endokrinologjike për përdorimin e termit ‘gra shtatzëna’.
Disa nga e majta pohojnë se joliberalizmi në kampus është i tejmbushur. Në një artikull në Liberal Currents, Adam Gurri shkroi për raportin se, ‘nëse ndonjë problem tjetër në jetën shoqërore po ndodhte me këtë frekuencë dhe në këtë shkallë, ne do ta konsideronim atë të zgjidhur në mënyrë efektive’.
Kjo është e dyshimtë. Sipas faqes së internetit të Mapping Police Violence, policia ka vrarë 381 afro-amerikanë të paarmatosur që nga viti 2013. Ky konsiderohet si një problem dhe ekziston një lëvizje globale për të tërhequr vëmendjen ndaj tij.
Një pjesë e problemit, thotë Bruce Gilley, një nga mbështetësit e zotit Boghossian në PSU, është ‘kompleksi industrial i diversitetit’ brenda administratave të kolegjit, që duhet të justifikojnë ekzistencën e tyre. Nënkryetarët e diversitetit në tre universitetet publike të Oregonit kanë një kompensim mesatar prej 262,000 dollarë. Në 2018, Mark Perry i Universitetit të Miçiganit zbuloi se universiteti i tij kishte gati 80 oficerë të diversitetit me një kosto totale vjetore të pagave prej 10.6 milionë dollarësh.
Kjo e bën të vështirë për këdo që dëshiron të sfidojë pikëpamjet mbizotëruese, veçanërisht në çështje të tilla si raca dhe gjinia, argumenton z. Boghossian.
“Vetëm kërcënimi për t’u thirrur nga zyra e diversitetit dhe përfshirjes është e mjaftueshme për të heshtur njerëzit.”
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e The Economist
Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
