Safeti ishte 14 vjeç në vitin 1999, kur u arratis nga Klina. Me Kosovën në luftë: “Serbët vranë edhe më të pambrojturit – thotë ai –“ kam parë fëmijë të hedhur në erë nga një minë”
Me të mbërritur në Prishtinë me nënën dhe motrën e tij, e cila në krahë kishte djalin dy muajsh, mizorive të serbëve iu bashkuan edhe bombardimet e NATO-s. “Nuk dinim ku të shkonim, mjaftonte të ishim larg luftës”. U desh një ditë me radhë për të hipur në një tren që shkonte përtej kufirit, i mbushur me njerëz të dëshpëruar. Në Maqedoni ishte ngritur një kamp refugjatësh me dy milionë njerëz. “I hodhën copa buke dhe u përleshën si bisha për t’i kapur”-thotë ai.
Shumë muaj (dhe vështirësi) më vonë, Safeti dhe familja e tij arrijnë në Romë. Trokitet në mensën e Centro Astalli, një shërbim refugjatësh jezuit: një vakt, një dush, një shtrat, një dorë për të kërkuar azil. Me ndihmën e Qendrës, Safeti mëson italishten, ndoqi shkollën e hotelerisë, zbuloi pasionin për gatimin dhe ra në sy. U në një kuzhinier në një restorant. Ai dha leksione në Gambero Rosso dhe mori nënshtetësinë italiane, shkruan La Republica.
Sot ai ka restorantin e tij në Zvicër, i cili ka fituar shumë çmime. Kanë kaluar 40 vjet – më 14 nëntor – që Centro Astalli ka mirëpritur, mbështetur dhe drejtuar ata që ikin nga luftërat dhe dhuna. Me rrënjë në shtatë qytete, ajo tani ndihmon rreth 20,000 migrantë të detyruar në vit, 10,000 vetëm në Romë. Mensa që ushqeu Safetin shpërndan 300 vakte në ditë, katër qendra pritëse ofrojnë strehim për më të rrezikuarit. Më pas shërbimet e dëgjimit dhe orientimi ligjor, asistenca mjekësore, shkolla italiane dhe fillimi i riintegrimit social.
