Mes tensioneve në rritje me Rusinë, Shtetet e Bashkuara po shpenzojnë një pasuri në fushatat e ndërhyrjes së huaj në Ukrainë.
Krahu i ndryshimit të regjimit të Uashingtonit, National Endowment for Democracy (NED), ka shpenzuar 22.4 milionë dollarë për operacionet brenda vendit që nga viti 2014, kur presidenti i zgjedhur në mënyrë demokratike Viktor Yanukovych u rrëzua dhe u zëvendësua nga një qeveri pasardhëse e zgjedhur me mbështetje të SHBA-ve. Këto operacione përfshinin mbështetjen, ngritjen dhe trajnimin e partive politike pro-perëndimore, financimi i organizatave të besueshme mediatike dhe subvencionimi i masave masive të privatizimit që përfitojnë korporatat e huaja shumëkombëshe, të gjitha në një përpjekje për të siguruar kontrollin e SHBA-së mbi vendin që presidenti i NED-it Carl Gershman e quajti “çmimi më i madh” në Evropë.
Në vend të CIA-s
National Endowment for Democracy u krijua në vitin 1983 nga administrata e Reganit pasi një sërë skandalesh publike kishin dëmtuar seriozisht si besueshmërinë ashtu edhe imazhin publik të CIA-s. Që organizata u krijua dhe vazhdon të funksionojë si një grup i ndërprerë që bën shumë nga punët më të pista të agjencisë nuk vihet në dyshim.
“Do të ishte e tmerrshme që grupet demokratike në mbarë botën të shiheshin si të subvencionuara nga CIA.”- tha vetë Gershman, duke shpjeguar krijimin e saj. “Shumë nga ato që ne bëjmë sot janë bërë në mënyrë të fshehtë 25 vjet më parë nga CIA.”- tha bashkëthemeluesi i NED Allen Weinstein për The Washington Post në vitin 1991.
Që nga fillimi i tij, NED ka qenë një forcë shtytëse pas shumë prej kryengritjeve dhe grushteve të shtetit më të spikatur në mbarë botën. Organizata aktualisht ka 40 projekte aktive në Bjellorusi, të gjitha me qëllim të largimit të Presidentit Alexander Lukashenko nga detyra. Vitin e kaluar, vendi u përfshi nga protesta mbarëkombëtare që mbushën gazetat në mbarë botën. Oficerja e lartë e Programit për Evropën e NED-it, Nina Ognianova, mburrej se agjencia e saj ishte e përfshirë në kryengritje.
“Ne nuk mendojmë se kjo lëvizje kaq mbresëlënëse dhe kaq frymëzuese doli nga askund – se ndodhi vetëm brenda natës.”- tha ajo, duke vënë në dukje se NED kishte dhënë një “kontribut modest, por domethënës” në protesta.
Lëvizja e protestës 2021 në Kubë u drejtua gjithashtu nga operativë të financuar nga NED, me dokumentet e vetë organizatës që tregonin se si ajo kishte vite që ishte infiltruar në skenën e artit dhe muzikës kubane në një përpjekje për të kthyer kulturën popullore kundër qeverisë komuniste. Në fund të fundit, lëvizja dështoi. Megjithatë, NED vazhdon të mbështesë artistë kubanë, organe mediatike, politikanë dhe figura publike anti-qeveritare.
NED gjithashtu po dërgonte para për drejtuesit e protestave të Hong Kongut në vitin 2019 në një përpjekje për të zgjatur lëvizjen. “Organizata dhe partneri i saj do të shfrytëzojnë rrjetet e tyre të gjera ekzistuese për të mbështetur aktivistët e mërguar dhe për të mbështetur dhe rritur komunitetet aktiviste që mbeten në Hong Kong.”- shpjegon një grant i NED, duke shtuar se një qëllim dytësor ishte “forcimi i mbështetjes rajonale dhe ndërkombëtare për pro –lëvizjes për demokraci”, duke kryer një fushatë PR-i mbarëbotërore duke e promovuar atë. Diçka që mund të ndihmojë në shpjegimin se pse ngjarjet dominuan mediet për muaj të tërë.
Ndërkohë, NED ka kanalizuar gjithashtu miliona te grupet e opozitës së djathtë në Nikaragua dhe madje ka organizuar koncerte rock në Venezuelë në një përpjekje për të minuar mbështetjen për qeverinë e saj socialiste.
Ndërsa NED është e kujdesshme që të gjitha aktivitetet e saj t’i trajtojë në gjuhën e “promovimit të demokracisë”, fakti që ajo nuk ka kryer kurrë një projekt të vetëm në diktaturat e Gjirit të mbështetur nga SHBA-të në Arabinë Saudite, Katar, Bahrein, Oman ose Emiratet Arabe – disa nga kombet më pak demokratike në botë – nënvizon se organizata ekziston për të antagonizuar qeveritë armike.
NED financohet pothuajse tërësisht nga Kongresi dhe ka staf kryesisht nga ish-udhëheqës të shtetit të sigurisë kombëtare. Presidenti aktual i saj është Damon Wilson, ish-asistent i posaçëm i Presidentit George W. Bush dhe drejtor i lartë për çështjet evropiane në Këshillin e Sigurisë Kombëtare. Zyrtarë të tjerë të lartë ndiejnë bordin e drejtorëve të NED, duke përfshirë drejtorin aktual të CIA-s, William J. Burns, nënsekretarin aktual të Shtetit për Çështjet Politike dhe organizatoren e revolucionit të Maidanit të Ukrainës të vitit 2014, Victoria Nuland, si dhe zyrtarin veteran të sigurisë kombëtare, Elliott Abrams, famëkeq për rolin e tij në furnizimin me armë të skuadrave të vdekjes së ekstremit të djathtë në Amerikën Qendrore dhe përpjekjet e tij për të përmbysur qeverinë e Venezuelës.
Pavarësisht kësaj, NED ende këmbëngul se është një organizatë private, jofitimprurëse, joqeveritare. Një arsye kryesore për këtë emërtim është se natyra e saj private do të thotë që punët e saj nuk bien nën të njëjtin shqyrtim ligjor si ato të organizatave qeveritare si CIA. Është më e vështirë për të marrë dokumente sipas Ligjit për Lirinë e Informacionit, për shembull, që do të thotë se veprimet e grupit mbeten të mbuluara me fshehtësi.
Kapja ekonomike dhe politike e stilit NED
Studimi i bazës së të dhënave të granteve të NED zbulon se organizata ka miratuar 334 grante të veçanta për Ukrainën, një vend që raporti vjetor i grupit 2019 është identifikuar si “prioriteti kryesor” i saj, për shkak të “madhësive dhe rëndësisë për rajonin e Evropës”. Raporti vë në dukje se NED është përqendruar në “kundërtimin e ndikimit malinj të huaj (domethënë rus), veçanërisht dezinformimin dhe kapitalin gërryes”. Nga vendet evropiane, vetëm Rusia vetë ka qenë targeti i më shumë parave të NED (37.7 milionë dollarë ndaj 22.4 milionë dollarëve të Ukrainës).
NED është mjaft e turbullt se ku po shkojnë paratë e saj, me të dhënat e vetme që jepen që janë përshkrime të shkurtra me një paragraf (rrallë më të gjatë se 75 fjalë) plot retorikë. Megjithatë, duke shqyrtuar edhe skicat e paqarta të projektit, bëhet e qartë se NED ka dy objektiva kryesore në Ukrainë:
- Shtyrja e një privatizimi masiv të bizneseve shtetërore të vendit.
- Ndërtimi i partive politike që do të përfaqësojnë interesat elitare të SHBA-ve.
Nga 22.4 milionë dollarë, mbi 2.9 milionë dollarë i janë dhënë Qendrës për Ndërmarrjet Ndërkombëtare Private (CIPE), një degë e Dhomës së Tregtisë së SHBA-së, me qëllim të “nisë një transformim ekonomik” në Ukrainë. Çfarë lloj transformimi dëshiron të shohë CIPE bëhet e qartë në faqen e saj të internetit, e cila thekson kategorikisht se “kapitalizmi i tregut të lirë dhe tregtia globale kanë rezultuar në përfitimet më të mëdha ekonomike në historinë njerëzore” dhe se roli i qendrës është të depërtojë më tej në tregun e lirë rreth botës.
Për shembull, një grant NED për CIPE – me vlerë 500 mijë dollarë dhe i titulluar “Zhvillimi i Ekonomisë së Tregut” – e përshkroi qëllimin e projektit si “përforcimi i rolit të shoqatave kryesore të biznesit dhe sektorit privat në vendimmarrjen e politikave publike dhe përmirësimin e kapacitetit të sektorit privat dhe zyrtarëve për të bashkëpunuar për zhvillimin dhe zbatimin e reformave ekonomike.” Me fjalë të tjera, për t’ia dorëzuar vendimmarrjen e qeverisë bizneseve të mëdha, diçka që shumë mund të argumentojnë se është antiteza e demokracisë.
Qeveria e pas vitit 2014, e instaluar pas Revolucionit Maidan, ka zbatuar tashmë një kurs të terapisë së shokut ekonomik, duke shitur shumë nga asetet shtetërore të vendit, në proces të kthimit të Ukrainës me një farë diference, në kombin më të varfër në Evropë (edhe pse ka ndihmuar gjithashtu në krijimin e shumë miliarderëve të rinj). Megjithatë, SHBA-ja dëshiron të shohë privatizime të mëtejshme, në përputhje me atë që ndihmoi të zbatohej në Rusi në vitet 1990.
Presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskiy me Drejtoreshën e FMN-së Kristalina Georgieva në Davos, Zvicër, 22 janar 2020.
NED ka patur gjithashtu rol kyç në ndërtimin e forcave politike në Ukrainë pro-SHBA-së, veçanërisht duke i dhënë Institutit Kombëtar Demokratik për Çështjet Ndërkombëtare (NDI) rreth 2.2 milionë dollarë për këtë përpjekje. Kongresi themeloi NDI-në së bashku me NED-in; dhe NDI, ashtu si organizata simotër, pretendon se është një organizatë joqeveritare, pavarësisht se është e lidhur me Partinë Demokratike. Kryetarja e saj është Madeline Albright, sekretare e shtetit nën administratën e Klintonit.
Një grant prej 595 mijë dollarësh përshkruan se si NDI do të “ndihmojë partitë politike të zhvillohen në lëvizje gjithëpërfshirëse kombëtare” dhe “do të ndihmojë partitë në zhvillimin e procedurave gjithëpërfshirëse, të komunikimit të brendshëm dhe vendimmarrjes” dhe “të kryejë kërkime dhe trajnime të opinionit publik për të ndihmuar partitë të kuptojnë më mirë dhe t’u përgjigjen qytetarëve, përfshirë ata jashtë bazës së tyre tradicionale gjeografike të mbështetjes.” Një interpretim më pak bamirës i grantit do të ishte që qeveria e SHBA-së po merr përsipër drejtimin dhe organizimin politik të partive politike të Ukrainës, duke i formuar ato siç e shohin të arsyeshme.
Krahas mbështetjes së blloqeve politike vjen edhe kujdesi i aktivistëve të rinj politikë dhe socialë, të cilët NED shpreson të bëhen liderët e së nesërmes. Për këtë qëllim, ajo i ka dhënë të paktën 385 mijë dollarë Institutit Evropian për Demokraci në Varshavë, në mënyrë që “të mbështesë një brez të ri udhëheqësish politikë në Ukrainë”, duke zhvilluar kurse trajnimi për të zgjedhurit e tyre, duke i nxjerrë ata jashtë vendit për të marrë mësime mbi tema si “fushata zgjedhore, fuqizimin e grave, qeverisjen efektive dhe menaxhimin e krizave”.
Çështja, natyrisht, është të krijohet një kuadër liderësh të mendimit neoliberal pro-perëndimor, të cilët do të bashkohen me Shtetet e Bashkuara dhe vizionin e saj për Ukrainën. E lënë pa deklaruar në gjithë këtë është se SHBA-të po vendosin se kë përfshin saktësisht kjo gjeneratë e re liderësh. Dhe për të gjitha prirjet drejt diversitetit dhe liberalizmit, të dhënat e SHBA-së në Evropën Lindore tregojnë se janë të lumtur të mbështesin fashistët dhe forcat e tjera shumë antidemokratike. Ata që nuk ndajnë qëllimet e Uashingtonit për Ukrainën nuk duhet të aplikojnë. Kështu, duke përdorur muskujt e saj financiarë për të mbështetur vetëm njërën anë në këtë debat, NED shpreson të krijojë një të ardhme në të cilën figurat dhe lëvizjet politike pro-ruse, anti-privatizuese janë mënjanuar dhe margjinalizuar.
Kapja e medieve sipas stilit të NED
Një fokus tjetër kyç për NED-in është krijimi dhe mbështetja e mediave dhe OJQ-ve properëndimore që mbështetën si përmbysjen e Yanukovych në vitin 2014, ashtu edhe axhendën e privatizimit të qeverisë së re. E gjithë kjo shprehet si “promovim i mediave të pavarura”. Por në realitet, ajo po krijon një rrjet kryesisht të varur dhe përgjegjës ndaj Uashingtonit.
Një shembull i kësaj është Qendra Mediatike e Krizave të Ukrainës, e cila publikon vazhdimisht studime për “përpjekjet e Rusisë për të shtrembëruar faktet” dhe për historitë e frikshme për një pushtim të afërt rus, ndërkohë që fton ambasadorin britanik të mbajë bisedime në selinë e saj. Qendra Mediatike e Krizave të Ukrainës e përshkruan vizionin e saj për Ukrainën si një “pushtet i lirisë dhe zhvillimit demokratik në Evropën Lindore” dhe një “pjesë integrale e Perëndimit”. Kriza e Ukrainës financohet drejtpërdrejt nga një sërë organizatash të ndryshme qeveritare të SHBA-së, si dhe nga NATO dhe qeveritë e Gjermanisë, Kanadasë, Mbretërisë së Bashkuar, Norvegjisë, Suedisë, Polonisë, Finlandës dhe Holandës.
Shumica e fondeve të organizatave mediatike NED mbajnë gjithashtu versione në gjuhën angleze të faqeve të tyre të internetit. Kjo për shkak se shumë nga këto grupe përdoren për të ndikuar tek audienca perëndimore, si dhe tek individët brenda vendit të synuar, Ukrainës. Qendra për Liritë Civile (CCL), për shembull, është mbështetur financiarisht që nga viti 2016 dhe ka marrë të paktën 204 mijë dollarë nga NED. Ajo luan një rol të rëndësishëm në injektimin e narrativave të qeverisë amerikane në raportimin e mediave amerikane, pasi është paraqitur thjesht si një “grup i të drejtave të njeriut” në një gamë të gjerë mediash, duke përfshirë Washington Post, USA Today dhe New York Post. Asnjë nga këta artikuj nuk i informon lexuesit se CCL në fakt është drejtpërdrejt e paguar nga një grup i frontit të CIA-s, pikërisht sepse kjo do të minonte besueshmërinë e tyre.
Rrjetet mediatike të zotëruara dhe të operuara drejtpërdrejt nga SHBA-të, duke përfshirë Radio Evropa e Lirë/Radio Liberty dhe Zëri i Amerikës, e përdorin shpesh CCL-në si një burim ekspert. Kjo të jep përshtypjen se ka një numër të madh individësh që të gjithë fokusohen në të njëjtën çështje, kur, në realitet, janë thjesht operativë nga i njëjti burim (qeveria e SHBA-ve) e që të gjithë bashkëveprojnë me njëri-tjetrin.
Objektivi: Donbasi
Para përmbysjes së tij, Presidenti Janukoviç mbajti marrëdhënie të përzemërta me Rusinë. Megjithatë, kjo ndryshoi në mënyrë drastike pas Revolucionit Maidan, me qeverinë e re që jo vetëm u përpoq të lidhej me Perëndimin, por edhe duke shtypur në mënyrë agresive çdo ndjenjë pro-ruse. Që nga viti 2014, qeveria ka mbyllur mediat në gjuhën ruse dhe ka burgosur zërat pro-rusë. Gjithashtu ka ndaluar gjuhën ruse në shkolla dhe në vende publike si në dyqane dhe restorante. Çdo biznes që kapet duke shkelur ligjin dënohet me gjobë.
Kjo ka shkaktuar shqetësim të madh brenda vendit, jo vetëm sepse pothuajse një e treta e qytetarëve ukrainas flasin rusisht si gjuhën e tyre të parë, por dhe pakicat e konsiderueshme nuk flasin fare ukrainisht. Kjo është veçanërisht e vërtetë në Donbas, zonën e madhe industriale të Ukrainës Lindore, dhe në gadishullin e Krimesë, të cilin Rusia e aneksoi në mënyrë të diskutueshme në vitin 2014. Në të dy rajonet, rusishtja është thuajse gjuha e shumicës, e folur nga gati tre të katërtat të popullsisë. Mbështetja për Yanukovych dhe preferencat gjuhësore janë të lidhura ngushtë. Që nga viti 2014, qeveria ukrainase është përfshirë gjithashtu në një luftë civile të nivelit të ulët në Donbas kundër milicive rusisht-folëse.
Donbasi është një objektiv jo vetëm për qeverinë ukrainase, por edhe për NED. Fjala “Donbas” përmendet 52 herë në 334 grantet e saj, ndërsa Ukraina lindore përmendet 108 herë dhe Krimea 22 herë. Projektet janë plot me referenca të koduara për “zgjerimin e shtrirjes” së organeve mediatike në Donbas, ose edhe më alarmante, për “ndihmimin” e grupeve civile “që punojnë në territoret e vijës së parë të Donbasit”, një deklaratë kaq e paqartë sa mund të do të thotë çdo gjë nga seminare shëndetësore deri te kalimi i armëve.
Axhenda selektive kundër korrupsionit
Një fokus tjetër i projekteve të NED-it janë masat kundër korrupsionit. Fjalët “korruptuar” ose “korrupsion” shfaqen 83 herë në grantet e NED-it për Ukrainën dhe fondi ka financuar një gamë të gjerë OJQ-sh që merren me këtë temë. Për shembull, ajo ka dhënë 106 mijë dollarë për Qendrën Kundër Korrupsionit në Kharkiv (KhAC) dhe 225 mijë dollarë për Qendrën e Veprimit Kundër Korrupsionit në Kiev.
NED e përshkruan punën e KhAC si “jopartiake” dhe të angazhuar me “promovimin e transparencës dhe llogaridhënies së qeverisë në Ukrainën lindore”, duke “monitoruar performancën financiare të ndërmarrjeve komunale me bazë në Kharkiv, duke ekspozuar praktikat korruptive, dhe nisja e procedurave ligjore për t’i parandaluar ato.”
Sigurisht, korrupsioni është endemik në Ukrainë. Megjithatë, ka arsye të mira për të vënë në dyshim synimet e këtyre grupeve dhe për të dyshuar se ata po ndjekin në mënyrë selektive kundërshtarë të politikës amerikane. Khac u krijua në fakt nga udhëheqësit e Revolucionit Maidan. Për më tepër, bordi i Qendrës së Veprimit Kundër Korrupsionit është i mbushur me zyrtarë të qeverisë perëndimore, duke përfshirë drejtorin e përgjithshëm të Zyrës Evropiane Kundër Mashtrimit (një departament i Komisionit Evropian), Francis Fukuyama, i cili është një ish-agjent special i FBI-së, si dhe intelektual i diskutueshëm neokonservator.
Në një artikull në revistën elitare amerikane Foreign Policy, drejtuesit e Qendrës së Veprimit Kundër Korrupsionit e cilësojnë “korrupsionin” dhe “rusishten” si praktikisht sinonime. “Demokratizimi i Ukrainës dhe përpjekjet e vazhdueshme për të luftuar korrupsionin e rrënjosur dhe miqësinë janë një kërcënim për modelin e qeverisjes Putin”, shpjegojnë ata duke shtuar se Rusia përdor “korrupsionin strategjik” për të minuar sovranitetin e Ukrainës. Vendi është një “fushë beteje” midis demokracisë ukrainase dhe autokracisë ruse, shkruajnë ata, duke bërë thirrje që SHBA të vërshojë Ukrainën me armë dhe të sanksionojë Moskën.
Në këtë kuptim, përqendrimi i pandërprerë i NED-it mbi “korrupsionin” duket shumë më tepër si një gjueti shtrigash për të rrëzuar forcat politike që ajo kundërshton. Kjo të kujton taktikat e “ligjit” të avancuar duke përdorur mjete ligjore për të shkatërruar armiqtë politikë – që Uashingtoni përdori për të rrëzuar presidenten braziliane Dilma Rousseff në vitin 2016 dhe për të burgosur paraardhësin e saj, Lula da Silva, duke i hapur rrugën ekstremit të djathtë pro-SHBA-së të Jair Bolsonaros, që të bëhej president.
Pa e ditur në atë kohë, qeveria amerikane po ndihmonte fshehurazi një operacion “anti-korrupsion” të njohur në brazilianisht si “Lava Jato“. Një kombinim i gjyqtarëve të korruptuar dhe provave jashtëzakonisht të dobëta çoi në persekutimin e drejtuesve të Partisë së Punëtorëve. Si FBI ashtu edhe CIA ishin vendimtare për operacionin. Siç u tall një prokuror i përfshirë në përndjekje, arrestimi i Lulës ishte “një dhuratë nga CIA”.
Një premtim i thyer dhe një kërcënim ekzistencial
Në vitin 1990, qeveria e SHBA-së i premtoi kryeministrit sovjetik Mikhail Gorbachev se NATO nuk do të largohej “asnjë centimetër drejt lindjes” nga pozicioni i saj aktual në këmbim të mbështetjes sovjetike për ribashkimin gjerman. Megjithatë, më vonë ajo e refuzoi këtë premtim dhe midis viteve 1999 dhe 2004 NATO galopoi drejt lindjes, madje duke pranuar tre ish-republika sovjetike, të cilat të gjitha ndajnë një kufi tokësor me Rusinë. Në vitin 2008, NATO ftoi gjithashtu Ukrainën dhe Gjeorgjinë për t’u bashkuar.
Për Moskën, ky ishte një kërcënim ekzistencial. Rusia si vend e ka origjinën nga Federata Ruse e Kievit, një shtet mesjetar, kryeqyteti i të cilit ishte Kievi dhe prej nga rrjedh fjala “Rusi“. Në shekullin e 13-të, populli rus u largua nga veriu drejt Moskës për të shmangur pushtimin Mongol, duke ndihmuar në krijimin e Dukatit të Madh të Muscovy, i cili më vonë u bë perandoria ruse, Bashkimi Sovjetik dhe Federata Ruse sot. Vetë Putini ka thënë se i konsideron rusët dhe ukrainasit si “një popull”; “Ukrainë” fjalë për fjalë do të thotë “vend kufitar” në rusisht. Megjithatë, sekretarja e shtypit e Shtëpisë së Bardhë, Jen Psaki, së fundmi e përshkroi Ukrainën si “krahun tonë lindor” – një pohim që është dukshëm më pak i besueshëm se pretendimi i Rusisë.
Marrëdhëniet SHBA-Rusi u përkeqësuan rrënjësisht gjatë Revolucionit Maidan të vitit 2014. Presidenti Yanukovych kishte luajtur me Bashkimin Evropian dhe Rusinë kundër njëri-tjetrit, duke negociuar marrëveshje ekonomike me të dyja. Nuk është çudi, duke pasur parasysh rëndësinë e Ukrainës për Moskën, Rusia ofroi një marrëveshje më fitimprurëse, të cilën ai e pranoi. Ky doli të ishte urdhri politik i vdekjes së Yanukovych, pasi Shtetet e Bashkuara filluan menjëherë të mbështesin një lëvizje proteste mbarëkombëtare. Zyrtarë të lartë amerikanë si senatori John McCain dhe Ndihmës Sekretarja e Shtetit Victoria Nuland fluturuan në Kiev, duke shpërndarë biskota për protestuesit në Sheshin e Pavarësisë.
Në shkurt 2014, audio e publikuar e Nuland-it duke folur me ambasadorin e SHBA-së në Ukrainë, Geoffrey Pyatt, tregoi se Shtetet e Bashkuara po tërhiqnin telat dhe po kurorëzonin mbretërit. “Unë nuk mendoj se Klitch duhet të shkojë në qeveri. Unë nuk mendoj se është e nevojshme. Nuk mendoj se është një ide e mirë.”- dëgjohet duke thënë Nuland, duke iu referuar boksierit të kthyer në politikan Vitali Klitschko. “Unë mendoj se Yats (Arseniy Yatsenyuk) është djali që ka përvojën ekonomike, përvojën qeverisëse.”- shtoi ajo. Më pak se një muaj pas publikimit të audios, Yatsenyuk u bë kryeministri i ardhshëm.
Më pak se dy javë pas telefonatës, snajperët masakruan pothuajse 100 njerëz që protestonin. Edhe pse SHBA- fajësoi menjëherë administratën e Yanukovych-it, një tjetër telefonatë audio e publikuar, këtë herë mes shefit të punëve të jashtme të BE-së dhe ministrit të jashtëm të Estonisë, zbuloi se ata besonin forcat pro-SHBA-së kishin stisur një sulm për ta përdorur si pretekst për të hequr Yanukovych-in dhe për të bërë një grusht shteti. Në fund, milicitë e ekstremit të djathtë si Azov dhe Sektori i Djathtë siguruan forcën për të detyruar Yanukovych-in të largohej nga detyra.
Megjithatë, siç theksoi Katchanovski, shumë pak nga ky kontekst jepet në shtyp, duke e lënë audiencën të paditur për faktet themelore. Sipas Katchanovskit: “Mbulimi i mediave perëndimore të konfliktit në rritje në Ukrainë është shumë i pasaktë dhe selektiv. Masakra e Maidanit, e cila çoi në konfliktin aktual, ose është lënë jashtë ose është keqinterpretuar edhe pse provat dërrmuese tregojnë se kjo vrasje masive vendimtare e protestuesve dhe policisë u krye nga elementë të opozitës së Maidanit; në veçanti, e djathta ekstreme. Prova të tilla përfshijnë video të snajperëve në ndërtesat e kontrolluara nga Maidani që qëllojnë protestuesit dhe policinë, dëshmitë e shumicës absolute të protestuesve të plagosur në gjyqin dhe hetimin e masakrës së Maidanit, disa qindra dëshmitarë dhe 14 anëtarë të vetëpranuar të grupeve snajperiste të Maidanit.”
Në të gjithë botën, National Endowment for Democracy po trajnon grupe njerëzish që mund të funksionojnë si udhëheqës të një revolucioni tjetër me ngjyra. Në këtë proces, NED po ndihmon në shtypjen e lëvizjeve të vërteta bazë duke i bashkuar ato dhe duke përdorur ndikimin financiar për të ulur aktivizmin pro-SHBA.
Duke shpenzuar më shumë se 22 milionë dollarë në vend, NED e ka bërë Ukrainën një nga prioritetet e saj kryesore. Megjithatë, një analizë e grupeve që marrin para zbulon se i gjithë operacioni është një përpjekje për të mbështetur administratën e Zelensky-t të mbështetur nga SHBA, dhe për të kryer një operacion të ndërhyrjes së huaj.
National Endowment for Democracy mund të pretendojë se është në biznesin e promovimit të demokracisë. Në realitet, ajo bën gjithçka përveç kësaj, vetëm nëse “demokracia” është plotësisht sinonim i interesave të elitës së SHBA-ve.
VINI RE: Ky artikull është pronë intelektuale e Mintpressnews / Përshtati në shqip Hashtag.al
