Historia e laptopit të djalit të presidentit amerikan po bën shumë zhurmë ditët e fundit. Kjo pas raportimeve të fundit se Hunter Biden ishte i përfshirë në financimin e kërkimeve ushtarake për patogjenët e rrezikshëm në laboratorët biologjikë në Ukrainë. Por historia e këtij laptopi u mbajt e fshehtë para zgjedhjeve të fundit presidenciale në SHBA.
“Washington Post” ka publikuar një shkrim të gazetarit Philip Bump i cili shpjegon kontekstin se pse historia e laptopit të Hunter Bidenit humbi mes historive të tjera dhe nuk mori rëndësinë e duhur nga mediet.
Mirëpo shkrimtari i vjetër Charles C.W. Cooke bën një kundër-analizë për “National Review” ku ironizon shkrimin në fjalë të kolegut të “Washington Post”-it duke thënë se ai vetëm po përpiqet të justifikojë mediet që qëllimisht sipas tij e kanë censuruar historinë dhe kanë bërë çfarë kanë mundur, duke “punuar edhe jashtë orarit” sipas tij për ta fshehur atë.
Në një shkrim me titull “Washington Post përpiqet të justifikojë shtypjes mediatike të historisë së Laptopit të Hunter Bidenit”, Cooke tregon se si në kohën kur doli në dritë një raportim mbi emailet që kishin shkëmbyer Hunter Biden dhe një biznesmen ukrainas, mediet bënë çfarë ishte e mundur ta fshihnin atë… dhe kompanitë kryesore të rrjeteve sociale bënë të njëjtën gjë. Ndërkohë, për historinë që doli e rreme të lidhjes së Donald Trumpit me rusët, të njëjtat medie e rrjete sociale e trajtuan me dy standarde duke e promovuar pa fund, edhe pa patur fakte.
Kjo analizë vjen në një kohë kur laptopi i braktisur i Hunter Bidenit ka dalë sërish në skenë, pasi thuhet se përmban emaile që duket se mbështesin pretendimet ruse se djali i presidentit amerikan ishte i përfshirë në financimin e kërkimeve ushtarake për patogjenët e rrezikshëm në laboratorët biologjikë në Ukrainë.
ARTIKULLI I PLOTË
Washington Post përpiqet të justifikojë shtypjen mediatike të historisë së Laptopit të Hunter Bidenit
Nga Charles C. W. Cooke
Një nga arsyet kryesore që shtypi kryesor është kaq i humbur këto ditë është se shtypi kryesor as nuk e di se ai është plotësisht i humbur këto ditë. Si një shembull të mirë, kemi këtë post-racionalizim absurd të reagimit ndaj historisë së laptopit të Hunter Biden të “New York Post”-it, të përmbledhur nga gazetari Philip Bump i “Washington Post”.
Duke prezantuar artikullin e tij me titull titullohet “Konteksti i harruar dhe i injoruar për shfaqjen e historisë së laptopit Hunter Biden”, Bump shkruan: “Kur New York Post raportoi më 14 tetor 2020, se kishte emaile midis një biznesmeni ukrainas dhe Hunter Bidenit, djalit të kandidatit për president të atëhershëm demokrat, do të ishte e vështirë të parashikohej se çfarë do pasonte. Kjo ishte më pak se tre javë para vetë zgjedhjeve, dhe përmbajtja e raportit u nënshtrua shpejt në mënyrën e çuditshme në të cilën gazeta merrte informacionin. Mediat kryesore dhe kompanitë e mediave sociale hezituan në ngritjen e pretendimeve të historisë, duke shkaktuar zhgënjime tek të djathtët që mbeten edhe sot e kësaj dite.”
Përpara se të vazhdojmë, më lejoni ta ndal Bump-in pikërisht këtu. “Kompanitë e mediave sociale” nuk “hezituan të ngrinin pretendimet e historisë”. Ata punuan jashtë orarit për të ndaluar këdo që ta lexonte historinë.
Twitter i pengoi përdoruesit të shpërndanin linqe me artikullin në fjalë duke u treguar atyre që provonin ta bënin këtë një mesazh që thoshte “Nuk mund ta plotësojmë këtë kërkesë sepse kjo lidhje është identifikuar nga Twitter-i ose partnerët tanë si potencialisht e dëmshme” dhe shkoi aq larg sa pezulloi plotësisht llogarinë e New York Post, derisa gazeta pranoi të fshinte postimet e saj në Twitter për këtë çështje.
Facebook, ndërkohë, ndryshoi algoritmet e tij në mënyrë që të “postimet që lidhen me historinë të mos dilnin aq shumë në burimet e lajmeve të njerëzve, duke ulur numrin e përdoruesve që e panë atë”.
Po për “mediet kryesore” të Bump-it? Ato ishin aktivisht shpërfillëse. NPR shpjegoi se “nuk donte të humbiste kohën tonë në histori që nuk janë në të vërtetë histori, dhe ne nuk duam të humbim kohën e dëgjuesve dhe lexuesve në histori që janë thjesht shpërqendrime”. Kjo ishte tipike!.
Në një nga debatet presidenciale, Joe Biden tha (epo, gënjeu) se historia në fjalë ishte “një tufë plehrash” dhe një “uzinë ruse” dhe, siç e dinte se do të ndodhte, shtypi ndoqi shembullin me këto karakterizime. “Hezituat të ngrini pretendimet e historisë”?! Mjaft.
Bump vazhdon: “Raportimi i ri ka ringritur pyetjet rreth asaj se si u shfaq dhe u trajtua historia. Në dritën e kësaj, duket e dobishme të artikulohet saktësisht pse ekzistonte dyshimi për origjinën e historisë – dyshimi që vetë nuk është zgjidhur plotësisht.”
Në një vakum, çështja që Bump vazhdon të ngrejë është e diskutueshme. Në të vërtetë, nëse shtypi i zakonshëm do të ishte një institucion zakonisht skeptik, ai mund të ishte edhe i saktë. Por shtypi kryesor nuk është një institucion zakonisht skeptik. Përkundrazi, është një institucion sylesh, i keqinformuar, histerik, dembel, memec dhe i dyfishtë dhe synimet e tij janë krejtësisht transparente.
Me sa duket do ju kujtohet se historia e Hunter Bidenit për të cilën Bump po shkruan, u ndez pas një prej histerie më absurde në historinë e kohëve të fundit amerikane, gjatë së cilës shtypi nuk shfaqi asnjë nga tiparet që Bump po ia atribuon tani.
Plotësisht i bindur se presidenti ishte një agjent rus, shtypi “i dyshimtë” i Bump-it kaloi katër vjet duke përsëritur, ndarë, “lartësuar” (dhe besuar) gjërat më abuzive rreth Donald Trump-it, dhe duke e bërë këtë pa asnjë aluzion të vogël skepticizmi “për origjinën e historisë.”
Buzzfeed publikoi për fat të mirë një “dosje” dukshëm të rreme, me justifikimin se ishte atje dhe se “amerikanët mund të vendosin vetë për akuzat për presidentin e zgjedhur”. Si përgjigje, Twitter dhe Facebook nuk bënë asgjë! Revista New York publikoi një fantazi qesharake për Donald Trump-in që ishte një pasuri ruse që nga viti 1987. Si përgjigje, TWitter dhe Facebook nuk bënë asgjë! Mysafirët e lajmeve kabllore spekuluan në mënyrë të egër, duke vënë në pikëpyetje zhurmën e tyre me “bume!” vetë uruese. Si përgjigje, Twitter dhe Facebook nuk bënë asgjë!
Por kur New York Post publikoi një histori që vetë Hunter Biden nuk pranoi ta mohonte… papritmas, të gjithë ishin gati.
“Konteksti”? Këtu është konteksti juaj.
VINI RE: Ky artikull është pronë intelektuale e National Review / Përshtati në shqip Hashtag.al
*Charles C. W. Cooke është një shkrimtar i vjetër për National Review.
