Jezusi vdiq nga gjakderdhja fatale, pasi nxorri nga vendi shpatullën duke mbajtur kryqin në kryqëzimin e tij, ka pohuar një neurolog në pension.
Bibla jep hollësi se si Jezusi ra teksa mbante kryqin, përpara se brinja e tij të shpohej më vonë nga një shtizë e një ushtari romak, duke bërë që ‘gjaku dhe uji’ të dilnin jashtë.
Sipas legjendës së famshme, Shën Bernardi i Clairvaux-it e pyeti Jezusin se cila ishte vuajtja më e madhe e paregjistruar e mundimit të tij.
Jezusi u përgjigj: “Unë kisha mbi supe, ndërsa mbajta kryqin në rrugën e pikëllimit, një plagë të rëndë që ishte më e dhimbshme se të tjerat dhe që nuk është regjistruar nga njerëzit.”
Studiuesit pajtohen se Jezusi ka shumë të ngjarë të ketë nxjerrë shpatullën e tij të djathtë kur ra, duke mbajtur kryqin.
Sidoqoftë, prifti i kthyer në mjek, Patrick Pullicino, beson se ai mund të jetë vrarë përfundimisht nga ndërlikimet që lidhen me këtë plagë.
Pullicino beson gjithashtu se mund të shpjegojë pse, siç thuhet në Ungjillin e Gjonit, ‘gjak dhe ujë’ derdhen nga trupi i kryqëzuar i Krishtit.
Reverend Profesor Pullicino, me seli në Londër, ka shkruar një punim shkencor rreth teorisë së tij dhe e ka botuar atë në ‘Catholic Medical Quarterly’.
Ai analizoi punën e kryer nga ekspertët mjeko-ligjorë dhe mjekësorë në Qefinin e Torinos, i njohur gjithashtu si Qefini i Shenjtë, brenda të cilit u mbështjellë Jezusi pas kryqëzimit.
Për shekuj me radhë, njerëzit kanë debatuar për vërtetësinë e qefinit, i cili është ruajtur që nga viti 1578 në kapelën mbretërore të katedrales së San Giovanni Battista në Torino, Itali.
Një nga reliket më të diskutueshme në botën e krishterë, ajo mban imazhin e zbehtë të një njeriu, trupi i të cilit duket se ka plagë me gozhdë në kyçet e dorës dhe këmbët.
Disa besojnë se është një lidhje fizike me Jezusin e Nazaretit. Për të tjerët, megjithatë, nuk është gjë tjetër veçse një falsifikim i përpunuar.
Qefini që mbahet në Torino
Në vitin 1988, testet e radiokarbonit në mostrat e qefinit e datonin pëlhurën në Mesjetën, midis 1260 dhe 1390, por studimet më të fundit në vitet 2010 e kundërshtojnë këtë pretendim dhe në vend të kësaj argumentojnë se fleta prej liri daton nga koha e Jezusit.
Duke parë gjurmën e zbehtë në qefin, e cila duket se tregon një figurë që mban plagët e kryqëzimit, Reverend Pullicino tha se pozicioni i shpatullës së dislokuar të burrit ishte i rëndësishëm.
Ai tha se ajo ishte tërhequr aq larg nga boshti i saj sa dora e djathtë shtrihet 10 centimetra më poshtë se e majta.
Sipas tij beson se kjo do të shkaktonte këputjen e arteries subklaviane, një çift arteriesh të mëdha në kraharor që furnizojnë me gjak kokën, qafën, shpatullën dhe krahët.
Kjo nga ana tjetër do të shkaktonte gjakderdhje të madhe të brendshme, tha ai, dhe përfundimisht do të rezultonte në vdekjen e një personi.
Jo vetëm kaq, por rreth tre litra gjak do të mbushnin zgavrën midis kafazit të kraharorit dhe mushkërive, gjë që ai argumenton se përse gjaku doli nga Jezusi kur ai u godit me shtizë.
Uji, pohoi Reverend Pullicino, ka të ngjarë të jetë lëng cerebrospinal, i cili ka një pamje të tejdukshme.
