UBS Group realizoi një nga marrëveshjet më të mëdha bankare ndonjëherë brenda pak ditësh. Por bazat ishin hedhur prej vitesh.
Kur Colm Kelleher u bë president prillin e kaluar, ai trashëgoi studimet e fizibilitetit nga paraardhësi Axel Weber që datojnë të paktën në vitin 2020 se si do dukej një blerje e Credit Suisse Group AG. Dhe në fillim të këtij viti, pasi klientët tërhoqën dhjetëra miliarda dollarë nga fqinji i ‘Paradeplatz’, Kelleher i bëri thirrje një grupi të vogël këshilltarësh të lartë nga ‘alma mater’ i tij Morgan Stanley për të rritur planifikimin e emergjencës, sipas njerëzve me njohuri të drejtpërdrejta të çështjes.
Projekti ishte tepër sekret dhe pak në bankën amerikane e dinin se për çfarë po punonin kolegët e tyre të lartë të bashkimeve dhe shërbimeve financiare me një rreth të ngushtë drejtuesish të UBS, thanë personat, të cilët kërkuan të mos identifikoheshin duke diskutuar për shtrirjen e përgatitjeve. Këto përpjekje nënkuptonin që në mesin e marsit, ndërsa kriza e besimit që filloi në bankat rajonale të SHBA-së u përhap në Zvicër, UBS ishte gati të fillonte.
Më 15 mars, kur Credit Suisse mori një ndihmë shpëtimi nga banka qendrore zvicerane, rivali i saj në qytet u kthye shpejt nga ‘lojërat e luftës’ në ekzekutim. UBS thirri këshilltarët dhe bankierët e Morgan Stanley në JPMorgan Chase & Co., disa prej të cilëve zbritën në Cyrih dhe nënshkruan marrëveshjen.
Ajo që pasoi ishin bisedimet gjatë gjithë orarit në fundjavën vendimtare që panë disa këshilltarë që punonin vetëm me tre orë gjumë. Kjo prodhoi një marrëveshje shpëtimi që zhduku disa zotërues të obligacioneve, shkeli të drejtat tradicionale të aksionarëve, rriti shqetësimet shumë të mëdha për të dështuar dhe tërboi publikun zviceran – por arriti të shmangte një krizë globale edhe më të madhe.
Shpërblimi, rreziku
Lidhja emergjente ofron një avantazh të madh për një bankë që investitorët tashmë e vlerësonin si firmën kryesore më të shëndetshme në Evropë – si dhe rrezik të mjaftueshëm për të kërcënuar këtë gjë. Në krye të saj është një bankier irlandez 65-vjeçar që e njeh mirë se si një transaksion krize mund të riformësojë një kompani dhe se si një bankë e paqëndrueshme investimi mund ta prishë atë.
Kelleher do mbikëqyrë kombinimin më me ndikim të bankës në më shumë se një dekadë. Është ajo që do të formësojë betejën globale për biznesin fitimprurës të menaxhimit të pasurisë së elitës, dhe do të krijojë një megabankë që jo vetëm që do të zbehë çdo huadhënës tjetër zviceran, por do të jetë dyfishi i madhësisë së ekonomisë së vendit.
“Është një ditë historike në Zvicër dhe një ditë, sinqerisht, ne shpresonim se nuk do të vinte,” tha Kelleher në një telefonatë natën vonë të dielën për marrëveshjen.
“Ndërsa ne nuk filluam diskutimet, ne besojmë se ky transaksion është financiarisht tërheqës për aksionerët e UBS.”
Bordi i Kelleher dhe UBS do përballen me aksionerët të cilëve iu mohua votimi për marrëveshjen në takimin vjetor të firmës të mërkurën, një ditë pasi bordi i Credit Suisse e shpenzoi takimin duke u kërkuar falje investitorëve të zemëruar. UBS ka filluar të mbledhë ekipe për të vlerësuar pikat, sistemet dhe klientët që dëshiron të mbajë nga një marrëveshje masive që krijon një bankë me mbi 1.5 trilion dollarë aktive dhe më shumë se 12,000 menaxherë pasurie të shpërndarë në të gjithë globin.
Zëdhënësit e UBS dhe Morgan Stanley nuk pranuan të komentojnë.
Çmimi i volitshëm
Aksionerët e UBS kanë duartrokitur kryesisht një blerje që e pa firmën të rrëmbejë rivalin e saj për një çmim të volitshëm. Marrëveshja prej 3 miliardë frangash (3.3 miliardë dollarë) u mbështet nga garanci të gjera dhe dispozita likuiditeti, dhe ofroi një mundësi të artë për të vendosur xhevahiret e kurorës së Credit Suisse – bizneset e saj zvicerane dhe të menaxhimit të pasurisë – me një çmim të volitshëm.
Një mënyrë për ta parë atë: Vitin e kaluar, UBS ra dakord të shpenzonte 1.4 miliardë dollarë për këshilltarin amerikan të robotëve Wealthfront dhe 27 miliardë dollarë në asetet e tij nën menaxhim, përpara se blerja të dështonte papritur. Me Credit Suisse, ajo sapo kishte paguar pak më shumë se dyfishi për më shumë se 50 herë më shumë se asetet e klientit.
Ndërkohë, zotëruesit e obligacioneve kanë qenë më të përqendruar në anën negative, me agjencitë e vlerësimit të kredisë që kanë ulur perspektivat e tyre për borxhin e UBS. Investitorët duhet vetëm të dëgjojnë Kelleher për të kuptuar pse. Marrëveshja kishte pak orë që ishte nënshkruar kur Kelleher kontaktoi me Sergio Ermotti, duke rikthyer përfundimisht ish-drejtorin ekzekutiv të UBS dhe duke shtyrë mënjanë Ralph Hamers në favor të një lideri me më shumë përvojë në ristrukturimet dramatike.
“Unë do të argumentoja se është më e madhe se çdo marrëveshje që është bërë në 2008,” tha Kelleher në një konferencë shtypi javën e kaluar duke shpjeguar masën.
“Kjo sjell me vete rrezik të konsiderueshëm ekzekutimi.”
Mësimet nga historia
UBS ka shkëmbyer progres të qëndrueshëm në një strategji me rrezik të ulët për një qendër politike, vite përpjekjesh për integrim dhe dhjetëra mijëra shkurtime të vendeve të punës. Ekzekutivët do të duhet të bindin bankierët që jo shumë kohë më parë ishin rivalë të bashkëpunojnë, dhe të shmangin përpjekjet e ‘gjuetisë’ nga firmat e tjera globale që janë pre e pasigurisë.
Iqbal Khan, i cili ndihmoi në drejtimin e biznesit të pasurisë së Credit Suisse për disa vite përpara se të kalonte në UBS në 2019-ën, tashmë ka qenë rrugës për t’u bashkuar me ish-kolegët e tij për të qëndruar pranë, pasi banka e tij synon të ndalojë një eksod talentesh përpara mbylljes së marrëveshjes.
“Detyra e integrimit të Credit Suisse do jetë e madhe, edhe nëse planet do të ekzistonin përpara ngjarjeve të fundit,” tha Barbara Casu, profesoreshë e bankave dhe financave në Bayes Business School.
Kelleher, një nga nëntë fëmijët e familjes që u rrit në kontenë Cork të Irlandës, ai kaloi më shumë se 25 vjet në Morgan Stanley, duke u ngritur në renditjen e tregjeve të kapitalit. Një shitës i shkathët dhe i apasionuar, me dashuri për golfin, purot dhe artin modern britanik, ai shërbeu si shef financiar i bankës Wall Street gjatë krizës financiare, madje duke kryer biznes i shtrirë në katin e zyrës së tij pasi pësoi një dëmtim të shpinës në një aksident me makinë.
Ishte gjatë këtij roli që drejtori i historisë së Universitetit të Oksfordit ndihmoi në mbikëqyrjen e lëvizjes së guximshme të Morgan Stanley për të blerë njësinë e brokerimit Smith Barney të Citigroup Inc. në fillim të vitit 2009.
Integrimi zgjati disa vjet dhe hasi pengesa në fillim, por suksesi i tij e transformoi Morgan Stanley në një gjigant të menaxhimit të pasurisë dhe e bëri atë lojtarin kryesor me performancën më të mirë të 10 viteve të fundit. Firma e Wall Street është aktualisht banka e vetme e investimeve që mund të mburret me më shumë se 5 trilionë dollarë asete klientësh në bizneset e saj të pasurisë dhe menaxhimit të investimeve. UBS thotë se marrja e saj e Credit Suisse tani do ta kthejë atë në dy.
Roli i Kelleher pas krizës financiare ishte të rregullonte bankën e investimeve të Morgan Stanley në mënyrë që njësia më e qëndrueshme e pasurisë të mund të shkëlqente. Atje, ai u mor me një biznes tregtimi që po shpërndante derivativët e vjetër dhe aktivet jolikuide, të vështira për t’u vlerësuar – një proces që herë pas here çonte në humbje të mëdha. Ndërsa tani merret me bankën e investimeve të Credit Suisse, ai ka një mbështetje të qeverisë prej 9 miliardë frangash në rast se të njëjtat lloje aktivesh rezultojnë të ndërlikuara.
Pasi ka pakësuar operacionet e veta tregtare nën Ermottin rreth një dekadë më parë, UBS ka pak lidhje me bizneset e tregjeve që Credit Suisse po sjell në krahun e saj – veçanërisht divizionin e saj të të ardhurave fikse. Shumë do prishen pasi UBS synon të krijojë një bankë investimi të kombinuar që përbën 25% të aktiveve të saj të ponderuara me rrezik.
Vetë UBS u krijua në një bashkim 25 vjet më parë midis Swiss Bank Corp. dhe Union Bank of Switzerland që shfaqi ambicie të mëdha për menaxhimin e pasurisë dhe pasojat nga rreziku tregtar. Dhe për të ekzekutuar këtë kombinim, Kelleher do të mund të mbështetet tek Ermotti, një ekzekutiv që ka qenë në këto pozita edhe më parë.
Gjatë qëndrimit të tij nëntëvjeçar si CEO i UBS midis 2011 dhe 2020, Ermotti e drejtoi grupin përmes një ristrukturimi që e largoi atë nga linjat më të rrezikshme të biznesit pasi iu desh të merrte një paketë shpëtimi nga qeveria në krizën financiare. Aksionet janë ende poshtë zonës ku tregtoheshin përpara asaj krize.
Një nga ambiciet e paplotësuara të Ermottit që nga koha e tij në krye ishte të ekzekutonte një blerje të madhe transformuese për UBS. Shtetasi zviceran, i cili mbajti kontakte me Hamers pas dorëzimit të frerëve, tani ka shansin e tij, pasi është konsideruar si më i përshtatshmi për atë që do të vijë më pas: shitjen e aseteve të mundimshme bankare të investimeve të Credit Suisse, duke ndërtuar në të njëjtën kohë një lokomotivë të menaxhimi i pasurisë dhe rivendosja e pozitës së industrisë së financave të Zvicrës.
Për Kelleher, i cili eci në Camino de Santiago – pelegrinazhi 500 miljesh që përfundon në Spanjën veriore – pasi u tërhoq nga Morgan Stanley në 2019, ky mund të jetë udhëtimi i tij më i madh deri më tani.
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e Bloomberg
Përgatiti për Hashtag.al, K.Manjani
