Që nga 7 tetori, izraelitët janë përpjekur mjaftueshëm me fjalë për të përcjellë traumën e shkaktuar nga ajo që ndodhi atë ditë. Shumë prej tyre kanë kaluar javët e fundit duke parë gjeneralët izraelitë, punonjësit e spitalit dhe shpëtimit dhe ekspertët mjeko-ligjorë të dëshmojnë për mënyrat e tmerrshme në të cilat Hamasi vrau 1,400 njerëz.
Shumë izraelitë, duke u përpjekur të kuptojnë tmerret e 7 tetorit, kanë krahasuar krahasimin Hamas me Shtetin Islamik (ISIS). Hashtag “#HamasisISIS” ka qenë mbushur mediat sociale pasi udhëheqësit izraelitë, përfshirë kryeministrin Benjamin Netanyahu shpesh i kanë barazuar të dy organizatat.
Por studiuesit e lëvizjeve islamike si dhe zyrtarët e antiterrorizmit, e kanë kuptuar prej kohësh se krahasimi është i gabuar.
Siç tha Gerson Baskin, i cili ka qenë kryenegociatori i pengjeve të Izraelit me Hamasin që nga viti 2006, më tha kohët e fundit: “Veprimet e tyre terroriste janë të ngjashme me ISIS-in, por ata nuk kanë të njëjtën ideologji.”
Dallimi i parë dhe më i rëndësishëm është se Hamasi është një lëvizje islamiste nacionaliste palestineze. Ky identitet i dyfishtë e diferencon atë nga ISIS, i cili është një lëvizje ndërkombëtare pan-islamiste që dëshiron të mbledhë një umma globale, (komunitetin mysliman botëror), në një “shtet islamik” pa ndonjë axhendë nacionaliste.
Pretendimet e Hamasit, nga ana tjetër, janë më shumë lokale: ai identifikon “çlirimin e të gjithë Palestinës” nga ai që e quan “armiku sionist” si qëllimin e tij kryesor, raporton abcnews.al.
Një ndryshim i dytë kyç është ekstremizmi i tyre relativ fetar. Hamasi është konservator, por nuk ngacmon apo vret pa mëshirë jomyslimanët në Gaza thjesht për shkak të besimit ose sjelljes së tyre fetare.
Hamas toleron gratë që nuk mbajnë hixhab, njerëzit me tatuazhe dhe adoleshentët që dëgjojnë muzikë amerikane. Të krishterët dhe kishat bashkëjetojnë me myslimanët në enklavën e drejtuar nga Hamasi.
Asgjë nga këto nuk do të ishte e mundur nën ISIS, një organizatë shumë më ekstremiste fetare që torturonte dhe gjymtonte njerëzit për të detyruar aderimin e tyre ndaj një versioni jashtëzakonisht radikal të Islamit, raporton abcnews.al.
Por krahasimet mes Hamasit dhe ISIS janë të shumta, pjesërisht sepse ato mund të jenë të dobishme politikisht. Konfuzioni gjithashtu mund të ndihmojë në grumbullimin e mbështetjes nga udhëheqësit e SHBA dhe opinioni publik.
“Që nga viti 1973, çdo luftë izraelite ka përfunduar herët, nga këndvështrimi i Izraelit, për shkak të mbështetjes në rënie të SHBA,” tha një ish-diplomat izraelit.
“Mbështetja e SHBA-së është shumë e rëndësishme, kështu që kjo është një dobishme në marrëdhëniet e Izraelit me publikun”.
Kjo narrativë ndihmon për të bindur botën se Hamasi nuk është vetëm një kërcënim për Izraelin, siç ndodhi me ISIS-in.
Ndryshe nga ISIS, Hamasi ka ekzistuar për dekada dhe nuk është mister.
Hamas u zhvillua nga një shoqatë bamirëse myslimane e themeluar në vitin 1973. Hamas u nda nga Organizata për Çlirimin e Palestinës si rezultat i dështimeve të procesit të paqes në Oslo dhe kërkon konflikt me Izraelin.
Fitoi zgjedhjet palestineze të vitit 2006 në Gaza dhe mbetet, së bashku me rivalin e saj Fatah në Bregun Perëndimor, një nga dy forcat kryesore politike në territoret palestineze.
Dhe ka negociuar vazhdimisht me Izraelin për vite me radhë për kufijtë, shkëmbimin e të burgosurve dhe qeverisjen e Gazës. Hamas është gjithashtu, deri diku, përbindëshi i Frankensteinit, për të qenë i saktë, Netanyahu, pasi politikat e tij e kanë fuqizuar Hamasin në një përpjekje për të ndarë dhe dobësuar territoret palestineze për vite me radhë.
Hamasi justifikon aktet e tmerrshme të terrorizmit si rezistencë ndaj pushtimit izraelit dhe tradicionalisht shfrytëzon traumën e shkaktuar nga dhuna izraelite për të forcuar veten, raporton abcnews.al.
Për të rekrutuar anëtarë të rinj, merr pjesë në funeralet dhe kontakton të afërmit e anëtarëve të vrarë në sulmet ajrore izraelite. Luftëtarët e saj përfitojnë gjithashtu nga privimi, izolimi dhe kushtet e ngjashme me burgun që kanë mbizotëruar në Rripin e Gazës që kur Izraeli filloi bllokadën e tij 16 vjet më parë.
Pavarësisht kësaj, Izraeli javën e kaluar lëshoi fletëpalosje ku deklaronte “Hamas është i barabartë me ISIS” dhe paralajmëronte civilët, të cilët mbeten të bllokuar në Rrip pa ku të fshihen të sigurt të dorëzoheshin.
Por kjo qasje ka të ngjarë të bjerë në vesh të shurdhër në Gaza dhe në mbarë botën, ku shumica e shohin Hamasin si një lëvizje religjioze-nacionaliste palestineze të rezistencës që sfidon drejtpërdrejt bllokadën dhe pushtimin e vazhdueshëm të Izraelit.
Izraeli mund me kohë, gjak dhe fuqi, të çmontojë strukturat kryesore politike dhe ushtarake të Hamasit. Por kostoja e metodave të Izraelit për palestinezët në Gaza, të cilat deri më tani kanë përfshirë ndërprerjen e ujit, ushqimit dhe karburantit për civilët është astronomike.
Ajo çfarë ka mbetur nga Hamas, Xhihadi Islamik Palestinez, apo ndonjë lëvizje tjetër të armatosur që ende nuk është formuar, mund dhe do ta shfrytëzojnë këtë pakënaqësi të zjarrtë për të nxitur sulme të ardhshme ndaj Izraelit.
Për të luftuar efektivisht kërcënimet e sigurisë, udhëheqësit izraelitë duhet t’u rezistojnë krahasimeve të thjeshta dhe të marrin parasysh faktin se në zemër të Hamasit dhe mes shumë prej rekrutëve të tij nuk është ekstremizmi fetar, por zemërimi, ankthi dhe dëshpërimi.
Të garantosh që palestinezët do të fitojnë lirinë, dinjitetin dhe vetëvendosjen që kanë kërkuar për më shumë se 75 vjet, do të ishte mënyra më efektive për të garantuar sigurinë afatgjatë të Izraelit.
Fatkeqësisht, për miliona palestinezë dhe izraelitë, ky rezultat duket gjithnjë e më i largët, shkruan TIME.
