Një nga të dyshuarit kryesorë në skandalin e korrupsionit në “Katargate” u përpoq të siguronte lëndë plasëse për kompaninë kombëtare të minierave të Mauritanisë me shpresën për të marrë një ndërprerje të transaksionit.
Detajet e sipërmarrjes shfaqen në një sasi dokumentesh të zbuluara nga hetimi i policisë për rastin më të madh të korrupsionit që ka goditur BE-në në dekada. Ato tregojnë se si, edhe pse Francesco Giorgi – ndihmësi parlamentar në zemër të hetimit të parave për ndikim – punonte në Parlamentin Evropian, ai po hidhte themelet për një karrierë si konsulent me ndihmën e partnerit të tij, evropianit. Nënkryetarja e atëhershme e Parlamentit Eva Kaili.
Giorgi planifikoi të largohej nga parlamenti në vitin 2024, sipas shënimeve të gjetura nga hetuesit belgë në banesën e tij në prill 2023. “Pandemia [COVID] ishte një moment i rëndësishëm reflektimi për mua,” tregoi Giorgi. “Po punoja nga distanca në relaksim të plotë, në mënyrë që të mendoja me qetësi për të ardhmen time pas vitit 2024.”
Plani i tij? Për t’u bërë ekspert në “tregtinë dhe ndërmjetësimin ndërkombëtar”, duke u mbështetur në lidhjet e tij në Bruksel dhe njohuritë e tij të gjuhëve.
“Parlamenti Europian është një pikë e jashtëzakonshme përparësie, veçanërisht për ata që kanë të bëjnë me vende të tjera”, shkroi Giorgi. “Ka gjithmonë kërkesa në kërkim të një oferte.”
Marrëveshja e eksplozivëve
Së bashku me shënimet e tij, skedarët e gjetur në laptopin e Giorgit në një dosje të quajtur “Business” ofrojnë një paraqitje të shkurtër të ambicieve të tij.
Sipas shënimeve të Giorgi, ambasadori Mauritanian në BE i kërkoi atij në nëntor 2020 që të gjente kompani që mund t’i siguronin Kompanisë Kombëtare Industriale dhe Minierave të vendit (SNIM) nitrat amoniumi, një lloj eksplozivi.
Dy burrat ishin tashmë të njohur. Në deklaratat në polici, Pier Antonio Panzeri, një ish-deputet i Parlamentit Evropian, për të cilin Giorgi kishte shërbyer si asistent, pranoi se kishte marrë ryshfet nga Mauritania.
Panzeri tha se ai dhe Giorgi morën secili nga 100,000 euro në vitin 2019. Giorgi ka pranuar vetëm se ka marrë 1,800 euro në muaj nga dhënia me qira e një apartamenti për ambasadorin mauritanian, sipas deklaratave të tij në polici. Ai në deklaratën e tij shtoi se kishte disa muaj që ai ua kishte dhënë me nënkonkratim vendin dy personave të tjerë gjatë asaj kohe.
Giorgi identifikoi një furnizues të mundshëm të nitratit në Gjeorgji, më pas iu drejtua Kailit për ndihmë, sipas shënimeve të tij.
Kaili krijoi një bisedë në WhatsApp të quajtur “Int Exports” me Giorgin dhe një biznesmen grek me bazë në Gjeorgji eksportues të makaronave, sipas një dokumenti të veçantë policie që përmban transkriptime të mesazheve në WhatsApp të Kailit.
Në mesazhin hyrës, Kaili e përshkroi Giorgin si “një konsulent të besuar që punon për disa qeveri”.
“Të dy duhet ta merrni nga këtu pasi të dy keni kontakte dhe eksperiencë të shkëlqyer në makarona, por kryesisht në qeveri të huaja për eksportet e importit”, shkroi Kaili përpara se të linte bisedën.
Giorgi i tha biznesmenit se marrëveshja ishte me vlerë rreth 17 milionë dollarë, me “marzhe fitimesh për ndërmjetësit”. Në të njëjtën ditë, një avokat hartoi një marrëveshje moszbulimi si pjesë e një përpjekjeje për të krijuar një sipërmarrje të përbashkët gjeorgjiane të quajtur, “F&S reklama Ltd”. Një draft i NDA u gjet më vonë nga policia në dosjen “Biznes” të Giorgit së bashku me dokumentet që lidhen me tenderët e mëparshëm të Mauritanisë.
Të nesërmen, burri e informoi Giorgin se kishte në plan të takonte drejtorin e furnizuesit të nitratit për golf, duke vënë në dukje se ata kishin të njëjtin instruktor. “Super! dhe një rastësi shumë e mirë, diplomacia sportive!”,- u përgjigj Giorgi.
Marrëveshja nuk ndodhi kurrë, shkruan Giorgi në shënimet e tij. Mauritania nuk e hapi kurrë tenderin. “Unë pushova së interesuari sepse ishte shumë e ndërlikuar dhe mori shumë kohë,” shpjegoi Giorgi.
Sipërmarrësi me bazë në Gjeorgji mohoi të kishte marrë pjesë në ndonjë biznes me Giorgin, në përgjigje të pyetjeve me tekst nga POLITICO. Ambasada e Mauritanisë në Bruksel, ministria e jashtme e Mauritanisë ose SNIM nuk iu përgjigjën kërkesave për koment.
Cisternat ruse
Aventura e Giorgit me eksplozivët ishte vetëm një nga përpjekjet e tij të shumta për t’u zgjeruar. Dosja e tij “Biznesi” përmbante dokumente në lidhje me shitjen e testeve të COVID në Mauritani dhe një marrëveshje që përfshinte pastrimin e tokës së ndotur në Kuvajt.
Lufta në Ukrainë ofroi mundësi të tjera. Sipas shënimeve të Giorgit, Kaili i tha atij në prill 2022 se një kompani greke e anijeve kishte nevojë për këshilltarë për të ndihmuar në blerjen e katër cisternave ruse të naftës që rrezikoheshin të kapeshin nga sanksionet perëndimore.
Sipas shënimeve të tij, Giorgi lidhi dy partnerë të tjerë të mundshëm: Mario Mauro, një ish-ministër italian i mbrojtjes i kthyer në lobist dhe Spyros Pappas, një avokat me bazë në Bruksel dhe ish-zyrtar i Komisionit Evropian. Në shënimet e tij, Giorgi thotë se ai e bëri lidhjen “pa u përfshirë” në marrëveshje.
Një projekt-kontratë e gjetur në dosjen “Biznes” të Giorgit parashtronte marrëveshjen e mundshme. Firma e Pappas do t’i ofronte “këshillim ligjor dhe politik” një kompanie greke të anijeve për “blerjen e katër anijeve cisternë të papërpunuara” nga Sovcomflot, kompania më e madhe ruse e transportit, për rreth 200 milionë dollarë. Mauro, ish-ministri, do të vepronte si një “konsulent i jashtëm”.
Marrëveshja u bë e parëndësishme pasi anijet u ndaluan nga një bankë perëndimore, që do të thotë se ato mund të bliheshin pa rrezikun e shkeljes së sanksioneve.
Në një bisedë të veçantë, Giorgi lidhi Pappas dhe Mauro në gusht 2022 me Ioanna Procopiou, një anëtare e një familjeje të shquar greke të pronarëve të anijeve. Përmes emailit, Giorgi ndihmoi treshen të caktonte një telefonatë për të diskutuar tregtimin e gazit natyror të lëngshëm rus (LNG). Pavarësisht sanksioneve ndaj Rusisë, shkroi ai, “është gjerësisht e pranuar se ndërvarësia jonë globalisht, e detyron BE-në të bëjë përjashtime veçanërisht me LNG”.
Pappas tha se Giorgi nuk luajti asnjë rol në ofrimin e analizave ligjore mbi marrëveshjen e cisternave. Ai nuk iu përgjigj pyetjeve në lidhje me thirrjen e Procopiou, por tha se Giorgi nuk mori kurrë ndonjë pagesë nga kompania e tij. “Në atë kohë, ne nuk e njihnim zotin Giorgi,” tha Pappas, i cili më vonë veproi si një nga këshilltarët ligjorë të Kailit.
Procopiou tha se Pappas e ndihmoi atë me “shpjegimin e rregullave të importit të BE-së” dhe se as Kaili – të cilin ajo e njihte “për 15 vjet përmes ndërveprimit normal shoqëror” – dhe as Giorgi nuk kishin marrë ndonjë pagesë për të bërë prezantimin.
Mauro tha se ai përfundoi duke mos marrë pjesë në marrëveshjen e cisternave dhe nuk mori asnjë pagesë për pjesëmarrjen në bisedat paraprake. Ai tha se nuk ishte i përfshirë në konsultimin për LNG.
Sipas udhëzimeve të Parlamentit Europian, si punonjës parlamentar, Giorgi duhet të kishte kërkuar leje për çdo aktivitet anësor për të shmangur një konflikt interesi. Shefi i Giorgit në atë kohë ishte Andrea Cozzolino, një eurodeputet italian i cili përballet me akuza paraprake në hetimin e korrupsionit, por mohon të gjitha akuzat. Cozzolino tha përmes një avokati se “të vetmet gjëra për të cilat [unë] dija ishin aktivitetet institucionale të Giorgi në lidhje me detyrat e tij si asistent i akredituar”.
Avokati i Giorgit dhe Giorgi nuk pranuan të komentonin. Sovcomflot nuk iu përgjigj kërkesave për koment. Avokatët e Eva Kailit nuk iu përgjigjën kërkesës për koment.
Një zëdhënës i Parlamentit Evropian tha se nuk mund të komentonte mbi hetimet në vazhdim.
VINI RE: Artikulli është pronë intelektuale e Politico
