Në një studim novator, shkencëtarët kanë bërë një zbulim shqetësues nën ngrirjen e përhershme të Arktikut. Një ekip studiuesish, duke hetuar thellësitë e ngrira të një arkipelagu norvegjez në Oqeanin Arktik, ka zbuluar migrimin e gazeve natyrore, duke përfshirë metanin, i cili përbën një kërcënim të madh mjedisor nëse lëshohet në atmosferë.
Studimi, i kryer në Svalbard, një zonë e largët në Arktik, zbuloi praninë e disa miliardë metra kub metan të bllokuar nën sipërfaqen e tij të ngrirë. Zbulimi, i detajuar në revistën Frontiers in Earth Science, nxjerr në pah rrezikun e arratisjes së metanit për shkak të reduktimit të mbulesës së akullit në rajon. Një çlirim i tillë mund të kontribuojë ndjeshëm në emetimet e gazeve serrë dhe, rrjedhimisht, në ngrohjen globale.
Permafrost, një tipar i zakonshëm në Arktik, shërben si një enë natyrale për këto akumulime gazi. Dekada kërkimesh shkencore dhe shpime për burime të tilla si qymyri kanë zbuluar praninë e shtresave të gazit natyror brenda akullit. Sidoqoftë, marrëdhënia midis permafrostit dhe gjeologjisë themelore mbetet më pak e kuptuar.
Studimi i fundit , i udhëhequr nga Thomas Birchall nga Departamenti i Gjeologjisë Arktike në Universitetin Svalbard në Longyearbyen, Norvegji , hedh dritë mbi këtë ndërveprim kompleks. Birchall dhe kolegët e tij vunë re se metani i bllokuar nën Svalbard është i aftë të migrojë, duke ngritur shqetësime për çlirimin e tij të mundshëm.
Shqetësimi nuk është i pabazë. Studimet e mëparshme kanë treguar vazhdimisht se ngrica e përhershme e Arktikut po shkrihet në mënyrë të qëndrueshme. Ekipi paralajmëron se çlirimi i metanit i bllokuar aktualisht nën këtë ngrirje të përhershme mund të ketë një ndikim të rëndësishëm në temperaturat globale dhe modelet klimatike.
Ikja e metanit mund të shkaktojë një cikël ngrohjeje shqetësuese, ku rritja e emetimeve të metanit çon në shkrirjen e mëtejshme të akullit, duke lëshuar potencialisht edhe më shumë metan në atmosferë. Ky rreth vicioz mund të ketë efekte të thella dhe të qëndrueshme në klimën globale.
Hulumtimi i Birchall zbuloi gjetje befasuese në 18 puse kërkimore hidrokarbure të shpuara në Svalbard. Duke marrë parasysh veçoritë gjeologjike dhe akullnajore të Svalbardit, të cilat janë të ngjashme me rajonet e tjera të Arktikut, gjetjet e këtij studimi mund të kenë implikime më të gjera. Ata sugjerojnë se akumulimet e gazit nën ngrirjen e përhershme dhe rrjedhjet e mundshme mund të jenë një fenomen i zakonshëm në të gjithë Arktikun.
Duke komentuar studimin, Birchall tha se ndërsa rrjedhjet aktuale nga poshtë ngricave të përhershme janë minimale, faktorë të tillë si tërheqja e akullnajave dhe shkrirja e përhershme mund ta rrisin atë ndjeshëm në të ardhmen.
Ky zbulim jo vetëm që nxjerr në pah ekuilibrin kompleks dhe delikat të ekosistemeve të planetit tonë, por gjithashtu thekson nevojën urgjente për kërkime dhe monitorim të vazhdueshëm të rajonit të Arktikut, një barometër kritik për shëndetin e klimës globale.
