Një nga shqetësimet në kalimin nga makinat që punojnë me naftë e benzinë te ato elektrike është largësia që këto të fundit mund të përshkojnë me një karikim.
Studiuesit besojnë se ata kanë një formulim që zgjeron mjaft rrezen e tyre. Ata pretendojnë se mund të shtyjnë rrezen mesatare të makinave elektrike përtej 1000 kilometrave. Sekreti është silikoni.
Siliconi është konsideruar si një element intrigues për t’u përzier me arkitekturat e baterive për shkak të disponueshmërisë së tij të zakonshme në mbarë botën. Por silikoni ka vetinë e bezdisshme të zgjerimit kur karikohet.
Elementet e silikonit mund të bëhen tre herë më të mëdhenj gjatë procesit të karikimit, përpara se të tkurren përsëri.
Pikërisht për këto arsye, silikoni është konsideruar në bateri si nanogrimca, duke sjellë shumë përparësi e pakësuar anët e këqija. Megjithatë, shfaqen mangësi të reja pasi prodhimi i këtyre nanogrimcave është një proces shumë më i ndërlikuar nga sa mendohet dhe me kosto shumë më të larta.
Studiuesit nga Universiteti i Shkencës dhe Teknologjisë Pohang në Korenë e Jugut kanë vendosur të punojnë në grimcat e silikonit rreth 1000 herë më të mëdha, duke u hedhur nga shkalla nano në mikro. Këto janë më të lehta dhe më të lira për t’u prodhuar dhe kanë densitet të madh energjie. Zgjerimi është çështja kryesore në këtë madhësi, por ekipi ka gjetur se si ta trajtojë atë.
Ata përdorën një elektrolit polimer xhel që mund të deformohet në procesin e karikimit. Por vetëm hedhja e grimcave të silikonit në xhel nuk do e shkurtonte atë, të dyja duhet të lidhen në një nivel kimik.
Për këtë arsye, përzierja xhel-mikrogrimca u rrezatua me një rreze elektronike. Kjo krijoi lidhje kovalente midis të dyjave që dhanë qëndrueshmëri më të mirë ndërkohë që kishte më pak efekte zgjerimi.
Paraqitja e baterive ishte e qëndrueshme dhe shfaqi veti të krahasueshme me bateritë e zakonshme me litium-jon, duke përmirësuar një shtesë prej 40 përqind në densitetin e energjisë.
