Nga Rezarta Reso
Fillimisht ca fjalë shkurt për kurthin plot marrëzira ku “ka ngecur” Piter Pani e shtojzovallet e veta.
Piter Pani është personazhi kryesor i një prej kryeveprave të letërsisë botërore shkruar prej shkrimtarit skocez James Mathew Barrie. Aventurat e tij zbavisin të madh e të vogël teksa u rikujtojnë të rriturve ëndrrat e humbura të fëmijërisë aq të dlira, të lumtura e magjike. Piter Pani është shpirti i pastër, i ëmbël i çdo fëmije që beson gjithçka.
Titulli i një kryevepre të tillë i është vënë një emisioni tejet mediokër dhe idiotesk, që transmetohet prej disa sezonesh në një nga kanalet shqiptare më të shikuara, ku fëmijëve u mësohen ca pyetje të stisura e krejt të panatyrshme për moshën e tyre.
Një show që mua si profesioniste që jam marrë tërë jetën e vazhdoj të merrem me fëmijët, më shkakton një ngërç psikologjik teksa i shoh ata që rreken të mbajnë mend pyetje të vështira, që shpesh u drejtohen të rriturve në emër – një mungesë edukate elementare – dhe që nuk përcjellin kurrfarë lezeti fëminor.
Kjo plotësohet nga një moderatore që flet e flet “pa pikë e presje”, që flet ku e ku më shumë se i ftuari i radhës e që qesh vend e pa vend duke dashur të krijojë përshtypjen se fëmijët po thonë diçka origjinale.
Tani të ndalem tek e ftuara e radhës e kësaj jave, zonja Helena Kadare.
Isha kurreshtare se c’do t’u thonte fëmijëve zonja Kadare e ç’do t’u thonte prinderve të tyre spektatorë. Nuk m’u desh shumë për të kuptuar se ajo ishte një bisedë e zvarritur deri në përgjumje, që nuk të ngjallte kurrfarë kurioziteti, si dhe me një mungesë sinqeriteti që nuk kish të sosur.
Nuk e kuptova pse zonja Kadare kishte shkuar në një spektakël të tillë, gjatë të cilit fytyra dhe vështrimi i shprehnin bezdi ndaj fëmijëve, po ndërkaq edhe këta dukeshin të bezdisur nga ato që dëgjonin e nuk kuptonin. Ato kujtime që tha, nuk mbartnin asgjë të veçantë sa t’ia vlente një spektakël i tillë për t’i treguar. Mos donte vallë t’u tregonte ndjekësve të spektaklit thjesht se sa bukur mbahet në të 80-at, çfare make-up-i të përsosur kishte bërë dhe se sa bukur ishte veshur?!
Mes fjalëve e frazave të zvargura dy momente më lanë mbresë, sepse m’u dukën edhe komike.
E para, përgjigjja e saj kur e pyetën se si e kishte njohur Ismailin: “Rastësisht, në rrugë”. Kuptohet që fëmijët u kënaqën nga përgjigjja. Hahaha, në rrugë!! Por ka shumë që e dinë të vërtetën, të paktën ata që e kanë lexuar librin e saj me kujtime.
Unë prisja që të paktën të dëgjoja një të vërtetë të vockël, për hir të asaj miqësisë së vyer që gjoja zonja Kadare e mbron “me fanatizëm” e plot “ëmbëlsi”. Ishte Nasho Jorgaqi, kushuriri i saj dhe miku i ngushtë i Ismailit ai që i prezantoi, miku dhe kushuriri që zonja Kadare e tradhtoi dhe i hodhi baltë kur nuk iu desh më.
Momenti i dytë qe kur moderatorja solli në ekran sekuenca nga filmi “Nusja dhe shtetrrethimi”, ku zonja Kadare ka qenë skenariste. Mendova se do të flitej për kontributin e saj në atë zhanër, që evokonte luftën heroike antifashiste, por për çudi moderatorja e pyeti se sa e thellë dhe e gjatë ishte dashuria e saj për të shoqin. “Kam 100 vjet që e dashuroj”, tha zonja Kadare, ndërkohë që në ekran ndërroheshin portretet e Rajmonda Bulkut.
Kuptuat gjë ju që e pate dhe dëgjuat? Kush qe kurthi? Kush ngeci e kush doli?
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e Gazeta Dita
