Për pasardhësit e një familjeje krimi të lidhur me trafikimin e qenieve njerëzore dhe skllavërimin, pastrimin e parave dhe mashtrimet globale kibernetike, Wei Qingtao shfaqej paturpësisht publikisht.
Llogaria e tij në ‘Douyin’, aplikacioni në gjuhën kineze i TikTok, shfaqi teprimet e jetës së tij në një cep të largët të Mianmarit pranë kufirit me Kinën: makina luksoze ‘Bentley’ dhe ‘Lamborghini’, puro të rralla dhe avionë privatë.
Kur 27-vjeçari festonte në klubin e natës shumëkatëshe, me mure xhami që zotëronte në një rajon të quajtur Kokang, ai hidhte në turmë tufa të mëdha me juanë kinezë ndërsa DJ ndërkombëtarë, të shoqëruar me shofer rrugëve me baltë të rajonit, luanin muzikën e tyre.
Megjithatë në nëntor, kohët e mira mbaruan. Prania e Wei në mediat sociale u zhduk. Së shpejti ai u shfaq në një video tjetër: duke lexuar një rrëfim të shkruar gjatë kohës që ishte në paraburgim në Kinë.
“Paratë që fitojmë nga mashtrimet kibernetike vijnë nga pensionet e popullit të përditshëm kinez,” tha Wei, me një pulovër gri të gjerë që zëvendësonte xhaketat e tij dikur të bëra me porosi.
“Kësaj radhe, qeveria kineze ka vendosur…Ne nuk duhet të kapemi pas asnjë iluzioni.”
Brenda disa javësh, xhaxhai i tij ishte në pranga në një aeroplan për në Kinë, i rrethuar nga dhjetëra oficerë policie.
Arrestimi i Wei dhe të paktën 15 anëtarëve të tjerë të dyshuar të familjes së krimit dhe bashkëpunëtorëve të tyre u mbulua me bollëk nga mediat kineze, të ndërtuara për të shfaqur shtrirjen e Pekinit. Kjo ishte provë, thanë zyrtarët kinezë, e vendosmërisë së tyre për të shtypur kriminelët ndërkombëtarë që viktimizonin qytetarët e tyre, pavarësisht se ku janë të vendosur.
Gazeta zyrtare e lajmeve e Partisë Komuniste Kineze i quajti arrestimet një ‘goditje vdekjeprurëse’ për mashtruesit, të cilat u përpoqën të mashtronin njerëzit të hiqnin dorë nga paratë e tyre, duke përfshirë skemat false të investimeve dhe romancat e rreme në internet.
“Pavarësisht se sa i madh bëhesh,” shkruante People’s Daily, “nuk mund t’i shpëtosh dënimit të rëndë të ligjit”.
Megjithatë, ky tregim kryqëzues është i paplotë.
Një hetim i Washington Post zbuloi se rrjetet kriminale të Kokang – të udhëhequra kryesisht nga familjet Wei, Bai dhe Liu, sipas zyrtarëve të OKB-së, dosjeve të gjykatës kineze dhe analistëve – kishin pasur për më shumë se një dekadë marrëdhënie të ngushta me zyrtarët kinezë, kryesisht në provincën fqinje Yunnan, së bashku me mbështetjen nga Pekini dhe qeverinë ushtarake në Mianmar. Shefi ushtarak i Mianmarit, Min Aung Hlaing, i forcoi më tej familjet si ndërmjetës politikë dhe ekonomikë pasi mori pushtetin në një grusht shteti të vitit 2021.
Dëshmitë e bashkëpunimit të thellë të familjeve Kokang me zyrtarët shtetërorë kinezë janë fshirë pjesërisht nga interneti kinez dhe mediat sociale, por disa prej tyre u arkivuan dhe u verifikuan nga The Post.
Deklaratat, njoftimet për lajme dhe fotot në faqet zyrtare të internetit dhe faqet e mediave sociale të autoriteteve Kokang dhe qeverive të Mianmarit dhe Kinës tregojnë se ata kanë punuar së bashku në projekte të shumta ekonomike me vlerë qindra miliona dollarë.
Kokang është efektivisht jashtë kufijve për gazetarët, por pamjet video, fotot dhe intervistat me më shumë se dy duzina njerëz që kishin punuar në Kokang ofruan një panoramë në më shumë se 300 komplekset e mashtrimit që veprojnë në një rajon që Kombet e Bashkuara vlerësojnë se ka trafikuar dhjetëra mijëra njerëz.
Kjo e bëri Kokang një qendër kryesore në atë që Interpol vlerëson se është një industri mashtrimi në internet prej 3 trilionë dollarësh që vepron në pjesë të ndryshme të botës.
Punëtorët, kryesisht shtetas kinezë ose kinezë etnikë, bliheshin, shiteshin dhe tregtoheshin; dhe më pas rriheshin, torturoheshin ose vriteshin kur nuk arrinin objektivat financiarë ose përpiqeshin të arratiseshin, sipas llogarive të dorës së parë, në disa raste të mbështetura nga pamjet video të verifikuara, fotot dhe pamjet e mesazheve me tekst të ofruara nga viktimat.
The Post shqyrtoi gjithashtu të dhënat e gjykatave kineze dhe gjeti më shumë se 1,100 çështje penale të lidhura me Kokang, disa veçanërisht me komplekset dhe bizneset e operuara nga tre klanet, gjatë dekadës së fundit.
Pothuajse të gjithë të përqendruar në operativë të nivelit të ulët të përfshirë në lojërat e paligjshme të fatit, trafikun e qenieve njerëzore dhe narkotikët, tregojnë të dhënat, ndërsa kryefamiljarët vijuan të punojnë me zyrtarët kinezë.
Familjet Kokang, të cilat drejtonin biznese të ligjshme dhe të paligjshme, shpesh nga e njëjta pronë, ishin partnerë të dobishëm dhe garantues të stabilitetit ndërsa udhëheqësi kinez Xi Jinping ndoqi nismën e tij të rëndësishme ‘Brez dhe Rrugë’, një bast prej 1 trilion dollarësh që projektet infrastrukturore përgjatë kufirit të Kinës dhe përtej tij do shtonin ndikim rajonal dhe global.
Duke qenë kinezë Han, familjet krijuan kompani në Kinë dhe morën letra identiteti të rezervuara zakonisht për shtetasit kinezë, tregojnë të dhënat e korporatave.
Kohët e fundit në maj 2023, Lius, për shembull, ishin mysafirë të shquar në një panair të profilit të lartë tregtar kufitar Kinë-Mianmar që nxiste “bashkëpunim të ndërsjellë të dobishëm”, të mbajtur në kryeqytetin e Mianmarit.
Kompania e Lius kishte një stendë së bashku me firmat kineze si HuaWei dhe China Telecom. Të pranishëm ishin edhe zyrtarë kinezë si ambasadori në Mianmar dhe guvernatori i Lincang në provincën Yunnan.
Kjo ombrellë i lejoi klanet të sundonin mbi Kokang, një rajon me shumicë etnike kineze Han, dhe ta kthenin atë në qendër të një rrjeti të sofistikuar kriminal që prodhonte miliarda dollarë në vit, sipas një vlerësimi nga Zyra e OKB-së për Drogën dhe Krimin (UNODC).
“Ata ishin ndër operatorët më të fuqishëm dhe fitimprurës të kazinove dhe mashtrimeve në rajon,” tha Jeremy Douglas, përfaqësues rajonal për Azinë Juglindore dhe Paqësorin për UNODC, “dhe u perceptuan si të paprekshëm”.
Operacionet e mashtrimit, megjithatë, çuan në zemërim në rritje midis qindra mijëra viktimave kineze të cilëve iu morën paratë, si dhe midis familjeve të punëtorëve të trafikuar. Kina më në fund u detyrua të merrte masa kundër bashkëpunëtorëve të saj pasi vjedhja dhe trafikimi u bënë një çështje e brendshme politike, thanë zyrtarët dhe analistët.
Qendra Kundër Mashtrimit e Kinës në fund të majit tha se policia përgjoi 157 miliardë dollarë fonde në lidhje me mashtrimet që nga viti 2021. Shumë raste të tjera kanë mbetur të pazgjidhura.
Zëdhënësit e Këshillit të Administratës Shtetërore të Mianmarit dhe ushtrisë së Mianmarit nuk iu përgjigjën kërkesave për koment. Ministria e Jashtme e Kinës, qeveria provinciale e Yunnan dhe qeveria e qytetit të Lincang gjithashtu nuk iu përgjigjën kërkesave për koment.
The Post u dërgoi email kompanive të drejtuara nga familjet Kokang, duke përfshirë Lius’ Fully Light Group, Warner International, degën Gobo East dhe Weis’ Hanley Group, në adresat ende të listuara në faqet e tyre të internetit dhe nuk morën asnjë përgjigje.
Pavarësisht goditjes së vijueshme të Pekinit, këto rrjete kriminale kanë rezultuar të vështira për t’u çrrënjosur. Filialet dhe operacionet e lidhura me familjet Kokang mbeten të paprekura, sipas një analize të kuletave të tyre të kriptomonedhave nga firma Chainalysis dhe vizitave personale në zyrat e familjeve në Yangon, kryeqyteti tregtar i Myanmarit. Operacionet e mashtrimit të drejtuara nga grupet rivale vijojnë të rriten në pjesë të tjera të Mianmarit dhe Azisë Juglindore.
“Familjet Kokang ishin motorë për marrëdhëniet ekonomike Kinë-Myanmar. Ndikimi i tyre ekonomik erdhi nga bizneset e paligjshme por edhe nga kjo rrjetë masive e marrëdhënieve që ata ndërtuan me elitat ekonomike dhe politike në të gjithë Kinën,” tha Jason Toëer, drejtor i programit të Mianmarit në Institutin e Paqes në SHBA.
Kina, shtoi ai, ka ndihmuar në krijimin e “një përbindëshi Frankenstein që tani nuk mund ta kontrollojë”.
Kazino të mëdha
Larg nga zemra e Mianmarit, Kokang ka qenë prej kohësh sinonim i vesit – nga prodhimi i heroinës dhe metamfetaminës te strofkat e lojërave të fatit, të gjitha këto lulëzuan nën komandantin e luftës Peng Jiasheng dhe ushtrinë e tij rebele të Aleancës Demokratike Kombëtare të Mianmarit (MNDAA).
Në vitin 2009, ushtria e Mianmarit lëvizi kundër MNDAA, duke mposhtur grupin pasi kishte zgjedhur disa nga njerëzit kryesorë të Peng. Për vendosjen e territorit nën kontrollin qendror, komandanti që udhëhoqi operacionin – Min Aung Hlaing – u zpërzgjodh për të udhëhequr ushtrinë dy vjet më vonë.
Dhe krerët e MNDAA-së që u kthyen – anëtarët e klaneve Bai, Wei dhe Liu – u shpërblyen me kontrollin mbi rajonin dhe ekonominë e tij nëntokësore, thanë analistët. Ata u bënë udhëheqës të Forcës së Rojës Kufitare Kokang, një nënndarje e ushtrisë së Mianmarit dhe e administratës rajonale të Kokang.
Klanet kontrollonin çdo aspekt të jetës në Kokang, duke u bërë ligjvënës, drejtues të milicisë, administratorë lokalë dhe drejtues të fuqishëm biznesi. Ata “u përfshinë në të gjitha llojet e bizneseve të paligjshme që ishin tashmë atje dhe krijuan shumë më tepër”, tha Richard Horsey, këshilltari i lartë i Grupit Ndërkombëtar të Krizave për Mianmarin.
Në të njëjtën kohë, identiteti i tyre etnik kinez forcoi pozicionin e tyre ndërsa Xi nxiti investimet rajonale ndërsa lidhjet midis juntës së Mianmarit dhe Partisë Komuniste Kineze u thelluan.
Sipas deklaratave zyrtare kineze, autoritetet lokale në Yunnan punuan me familjet për mundësitë e investimeve për një port i zgjeruar dhe dy zona ekonomike ndërkufitare. Në vitin 2017, ndërsa Xi mblodhi krerët e huaj në Pekin për Forumin e parë Brez dhe Rrugë, media shtetërore e Kinës paraqiti portin e sapozgjeruar Qingshuihe që lidh Yunnan me Kokang si një projekt model.
Menjëherë pas kësaj, Kina ndau 6 milionë dollarë subvencione nga qeveria qendrore për zonën e tregtisë kufitare. Ministria e Financave e Kinës organizoi financime nga Banka Aziatike për Zhvillim, e cila përfundimisht miratoi 250 milionë dollarë kredi për rrugët dhe infrastrukturën tjetër pasi zyrtarët kinezë vizituan kufirin në prill 2018.
Ishte një zgjerim i qasjes së përgjithshme të Pekinit në vendet kufitare të trazuara: zhvillimi si një rrugë drejt stabilitetit.
“Objektivi kryesor i Kinës për Kokang është të sigurojë kufirin dhe për ta bërë këtë ju duhet të ndihmoni palën tjetër të zgjidhë problemet ekonomike dhe të jetesës,” tha Liu Yun, një bashkëpunëtor në Institutin Taihe, një institut kinez në Pekin.
Një zëdhënës i Bankës Aziatike për Zhvillim tha se projekti Yunnan-Lincang ishte “projektuar për të përmirësuar potencialin e rritjes ekonomike dhe standardin e jetesës” të banorëve në ato pjesë të Kinës dhe “zonat përreth”, dhe se projekti u zhvillua “në përputhje me me politikat dhe procedurat e ADB-së.”
Familjet i rritën pronat e tyre në konglomerate të larmishme. Grupi Fully Light i familjes Liu, në veçanti, u përfshi në çdo industri fitimprurëse në Mianmar, duke përfshirë pasuritë e paluajtshme, hotelet, gurët e çmuar, bujqësinë, cigaret, pesticidet dhe më shumë, dhe hapi degë në Kinë dhe Kamboxhia, tregojnë të dhënat e korporatave.
Por në zemër të perandorisë Kokang ishin kazinotë, bankat nëntokësore dhe pastrimi i parave, sipas zyrtarëve të OKB-së dhe kabllogrameve diplomatike të SHBA-së të publikuara nga ËikiLeaks.
Kumarxhinjtë e zakonshëm kinezë u dyndën drejt kufirit poroz midis Yunnan dhe Kokang. Kazinotë e mëdha të sapondërtuara në kryeqytetin e Kokang, Laukkaing, janë të hapura 24 orë në ditë. Klanet Kokang planifikuan të ndërtonin një aeroport dhe u vendosën si një destinacion i ngjashëm me Makao për turistët e huaj.
Pas kateve të mëdha të kazinove, filloi të rritet një industri më e keqe. Dokumentet e gjykatës kineze tregojnë se të paktën nga viti 2018 “sindikatat kriminale” po kontrabandonin njerëz në vilën ‘Crouching Tiger’, një sallë banketi dhe hotel, dhe i detyronin të punonin si mashtrues. Kompleksi është në pronësi të familjes Ming, pasardhës të klanit Bai, sipas mediave shtetërore kineze dhe një personi që punonte në vilë.
Mbyllja e kufijve që pasoi shpërthimin e pandemisë së koronavirusit mbylli rjedhën e parave në kazino, duke përshpejtuar një zhvendosje në këtë ekonomi të re mashtrimi. Por ishte grushti ushtarak i vitit 2021 në Mianmar ai që e fuqizoi Kokangun.
Min Aung Hlaing iu drejtua familjeve për një shpëtim ekonomik dhe politik, duke përfshirë pagesa të mëdha taksash, ndërsa sanksionet perëndimore u shtuan kundër qeverisë së tij.
Familjet dhuruan me bollëk për projektet e gjeneralit për kafshët shtëpiake, ndërtimi i statujave dhe faltores së Budës nga mermeri, dhe përdorën lidhjet e tyre me Kinën për të vijuar tregtinë dypalëshe dhe projektet e infrastrukturës, sipas postimeve të administratës së Kokang në mediat sociale dhe medias shtetërore të Mianmarit.
Patriarkët e klanit u bënë ndër qytetarët më të dekoruar të Mianmarit, të nderuar me një sërë çmimesh dhe përfaqësuan Mianmarin në samitet e mëdha rajonale.
Familjet “ndienin se mund të bënin gjithçka,” tha Horsey në ICG.
Snajperat në çati
Mashtruesit, nga përtej kufirit në Kinë dhe deri në Malajzi, u burgosën në mënyrë efektive në komplekset e krijuara për qëllime të Kokang. Të ulur pranë ekraneve të kompjuterit në dhoma të mëdha si konvikt që ngjasonin me qendrat e thirrjeve, ata u stërvitën për të kultivuar njerëz që mund të shterronin kursimet e tyre.
Mashtruesit duhej të flisnin për udhëtime pune dhe lidhje me të afërmit e moshuar për të “krijuar një përfytyrim të përgjegjësisë, mirësisë dhe respektit” ndërsa diskutonin e mashtronin mbi “një mundësi investimi”, sipas shënimeve të gjetura brenda vilës ‘Crouching Tiger’ dhe të postuara në ‘Douyin’. Në takimin romantik, ata duhet të vlerësonin nëse shënjestra parapëlqente të fliste për ditën e tyre apo thjesht seksin, tha një mashtrues.
Shumë nga personat për drejtimin e operacioneve të mashtrimit u strehuan në të njëjtat hotele dhe komplekse kazinosh të krijuara prej kohësh nga klanet. Të tjerat ishin ndërtuar me qëllim, por kishin shenja sinjalizuese si dritare me hekura, mure të larta dhe madje edhe snajperë ushtarakë të Mianmarit në çati, thanë dëshmitarët.
Një mjeshtër, i punësuar për të ndërtuar kabina telefonike të izoluar nga zëri brenda një kompleksi mashtrimi në një hotel në pronësi të familjes Liu, tha se ai u ndërpre prej punës nga britmat që dëgjoi ndërsa punonte. Ai tha se pa një mbikëqyrës duke rrahur tre burra, duart e tyre të lidhura pas shpine, me tuba prej plumbi.
Një grua tajvaneze, e cila u trafikua në Laukkaing, tha për The Post se ishte hipur në një varkë kur u përpoq të arratisej. Një kinez, i cili u soll me forcë në Kokang nga njerëz të armatosur me thika pasi iu përgjigj një pune aktrimi në internet në Kinë, tha se pa të tjerët në kompleksin e tij të lidhur me zinxhirë dhe të rrahur. Në një çast, katër persona u qëlluan kur u kundërpërgjigjën gjatë rrahjeve dhe u përpoqën t’u kapnin armët rojeve, shtoi ai në një intervistë.
Villa ‘Crouching Tiger’ ishte ndër komplekset të drejtuara më brutalisht, thanë dëshmitarët. Atje, luanët e mbyllur në kafaz, tigrat dhe arinjtë u përdorën për të kërcënuar punëtorët që dolën jashtë linjës, sipas një personi që drejtonte një ekip punëtorësh atje.
Klanet punësuan gjithashtu personel të huaj të sigurisë për të mbrojtur interesat e tyre. Alex Klisevits, një ish-oficer i marinës estoneze, ishte në mesin e një ekipi prej 11 vetash që mbërritën në Kokang pasi iu përgjigj një shpalljeje pune që kërkonte oficerë për të mbrojtur një “biznesmen kinez”.
Klisevits tha se ai ishte futur në kontrabandë dhe shpejt e kuptoi se nuk ishte i lirë të largohej. Ditën e parë në punë, Klisevits tha se pa një burrë të lidhur me zinxhirë të rrahur pa ndjenja.
“Kur pashë se si i dënonin njerëzit… mendova, ‘ku dreqin jam?’”, tha Klisevits.
Videot e rrëfimit
Deri në vitin 2023, Pekini po vihej nën presionin e brendshëm dhe ndërkombëtar në rritje për të vepruar kundër këtyre operacioneve. Kombet e Bashkuara vlerësuan në një raport të vitit të kaluar se më shumë se 120,000 njerëz po detyroheshin të punonin në Mianmar. Grupet e shpëtimit thanë se ky ishte një vlerësim konservator.
Njerëzit e trafikuar që punojnë në qendrat e mashtrimit në rajon janë regjistruar nga të paktën 35 vende, duke përfshirë Shtetet e Bashkuara, Ugandën dhe Brazilin, sipas Zyrës së Departamentit të Shtetit për Mbikëqyrjen dhe Luftimin e Trafikimit të Personave, por shumica janë nga Kina.
Mashtrimi u bë një çështje kaq publike në Kinë, saqë u trillua në një nga filmat më fitimprurës të vendit vitin e kaluar. Filmi, “No More Bets”, ndjek një inxhinier kinez softuerësh të trafikuar në një vend që i ngjante shumë Mianmarit verior, ku u detyrua të punonte si mashtrues.
Shenjat e shqetësimit zyrtar kinez shpërthyen në gusht, kur ambasadori kinez paralajmëroi autoritetet e Mianmarit që të “çrrënjosnin kancerin e lojërave të fatit dhe mashtrimeve” që ishte “thellësisht i urryer nga populli kinez”.
Komplekset në Laos dhe Kamboxhia u bastisën nga policia lokale, e shoqëruar nga oficerë nga Kina. Në Mianmar, klanet Kokang u zotuan të kryenin goditjen e tyre, duke pretenduar se nuk do toleronin kurrë veprimtari të tilla në rajonin e tyre. Bastisjet dhe arrestimet që pasuan ishin thjesht për shfaqje, thanë zyrtarët dhe studiuesit e OKB-së.
“Kina i dërgoi shumë sinjale ushtrisë së Mianmarit paraprakisht,” tha Xu Peng, një kandidat për doktoraturë në Universitetin SOAS të Londrës, i cili ka hulumtuar gjerësisht territoret kufitare Mianmar-Kinë.
“Min Aung Hlaing ose nuk i kuptonte këto sinjale, ose nuk kishte gatishmëri për të goditur, për shkak të historisë së tij personale. Kokang ishte vendi që ai e perceptoi si fillimin e ngritjes së tij.”
Fjala mbërriti te punëtorët se Kina i donte ata në shtëpi dhe përpjekjet për arratisje u shtuan. Në vilën ‘Crouching Tiger’ më 20 tetor, rojet hapën zjarr kur mbi 100 persona u përpoqën të largoheshin.
The Post nuk mundi të verifikonte se sa njerëz vdiqën, por katër oficerë të fshehtë të policisë kineze ishin në mesin e të vrarëve, sipas llogarive nga banorët e Kokang dhe Sammy Chen, një konsulent i pavarur që punoi me dhjetëra familje dhe autoritete në Kinë dhe Tajlandë për të nxjerrë njerëzit nga kapanonët e mashtrimit.
Videot e rrëfimit që shfaqnin Wei Qingtao dhe dy të tjerë – individë nga familja Liu dhe familja Ming – filluan të shfaqen në mediat kineze. Deklaratat e tyre në video ishin pothuajse njësoj. Dy nga familja Ming u arrestuan në Mianmar nga policia lokale dhe u dorëzuan në Kinë.
Patriarku, një ish-ligjvënës aleat ushtarak, Ming Xuechang, vdiq gjatë një bastisjeje të policisë së Mianmarit nga një “plagë e vetëshkaktuar me armë zjarri nga pistoleta e tij”, sipas televizionit shtetëror të Mianmarit. Në dhjetor, Kina lëshoi urdhra arresti për 10 krerët e tjerë të familjeve Bai, Wei dhe Liu dhe fëmijët e tyre.
E nxitur nga shtypja e Pekinit, MNDAA formoi një aleancë me dy grupe të tjera të armatosura etnike dhe sulmoi pozicionet e juntës në mbarë vendin. Slogani i MNDAA ishte krijuar për t’i bërë thirrje Pekinit: “zhdukni mashtruesit, shpëtoni bashkatdhetarët tanë”.
Më 6 janar, Laukkaing, kryeqyteti i Kokang, ra në duart e MNDAA, duke i kthyer kontrollin e plotë të rajonit grupit rebel për herë të parë në 15 vjet. MNDAA nuk iu përgjigj kërkesave për koment.
Ishte humbja më e rëndësishme e territorit të ushtrisë së Mianmarit që nga pavarësia e vendit. Dhe do të ishte e pamundur, thonë analistët, pa mbështetjen e qartë ose të heshtur të Kinës. MNDAA që atëherë ka punuar me Kinën për të riatdhesuar të huajt nga Kokang, sipas diplomatëve të përfshirë. Që nga korriku i kaluar, 49,000 punonjës të mashtrimit janë kthyer në shtëpi në Kinë, sipas Ministrisë së Sigurisë Publike.
Disa figura të larta të klanit tani po përballen me akuza për mashtrime ndër shumë akuza të tjera, thanë zyrtarët, me një dënim maksimal me burgim të përjetshëm, por shumë prej tyre janë larguar.
The Post siguroi adresa të verifikuara të kuletave të kriptomonedhave të lidhura me Grupin Fully Light të Lius dhe filialet e tij, duke përfshirë një operator kazinoje në internet, Warner International, për Chainalysis, një firmë e analizës së blockchain. Chainalysis zbuloi se këto biznese vijuan të lëviznin miliona përmes kuletave ndërmjetëse deri në prill.
“Këto organizata kriminale janë shumë të ndërlikuara për t’u rrëzuar me një goditje ë vetme,” tha Xue Yin Peh, një analist i lartë i inteligjencës në Chainalysis.
Kriptomonedha e zgjedhur, tha Douglas nga UNODC, është Tether, monedha më e madhe e qëndrueshme në botë, vlera e së cilës është e lidhur me dollarin. Filialet Fully Light si kazinoja e saj Gobo East në Kamboxhia janë ende duke tregtuar në Tether, tha Douglas.
“Pjesë kyçe të perandorisë së korporatave janë ende në funksion.” ai shtoi.
Rënia e siparit
Operacionet e mashtrimit kibernetik, shumë të operuara nga bandat e tjera etnike kineze, vijojnë të zgjerohen në pjesë të tjera të botës – veçanërisht Kamboxhia dhe Laosi, por edhe deri në Dubai, Afrikë të Jugut dhe Gjeorgji, sipas studiuesve të OKB-së dhe grupeve të shpëtimit kundër trafikimit.
“Ajo që filloi si një kërcënim rajonal i krimit në Azinë Juglindore është shndërruar në një krizë globale të trafikimit të qenieve njerëzore, me miliona viktima, si në qendrat e mashtrimeve kibernetike ashtu edhe si objektiva njerëzorë,” tha në mars Jürgen Stock, Sekretari i Përgjithshëm i Interpolit.
Goditja e Pekinit megjithatë ka pasur të paktën një efekt të madh në industrinë e mashtrimit. Operacionet e drejtuara nga bandat etnike kineze, thonë studiuesit dhe shpëtuesit, tani po synojnë anglishtfolësit, përfshirë amerikanët, mbi viktimat kineze për të shmangur zemërimin e Pekinit.
“Ata po largohen nga Kokang në zona që janë më pak të cenueshme ndaj ekspansionizmit kinez të zbatimit të ligjit,” tha Jacob Sims, dikur i Misionit Ndërkombëtar të Drejtësisë, një OJQ kundër trafikimit dhe tani një ekspert vizitor në USIP.
Edhe në Kokang, thonë analistët, bizneset e paligjshme dhe shkeljet e të drejtave të njeriut ka të ngjarë të vijojnë – duke u zhvendosur për të marrë parasysh ndjeshmëritë e brendshme kineze. MNDAA në fund të prillit postoi një video që tregon gjykimin publik të disa prej luftëtarëve të saj, tre prej të cilëve u ekzekutuan pas seancave dëgjimore për krime duke përfshirë rrëmbimin dhe vrasjen. Bashkimi Evropian dënoi ekzekutimet, të cilat tha se ishin “mohimi përfundimtar i dinjitetit njerëzor”.
“Çështja për Pekinin në Kokang nuk është ekonomia e paligjshme, është veprimtaria e paligjshme që synon shtetasit kinezë,” tha Morgan Michaels, një studiues në Institutin Ndërkombëtar për Studime Strategjike që studion konfliktin në Mianmar.
Kazinotë dhe hotelet në pronësi të familjeve të krimit Kokang janë ende në këmbë, por janë bllokuar. Hanley Interstellar, klubi i Wei-t, është i shkretë. E njëjta gjë është edhe vila ‘Crouching Tiger’, muret e saj janë të shembura dhe të mbushura me vrima plumbash, tregojnë videot e verifikuara.
Por disa nga kafshët ekzotike – një tigër dhe pesë arinj – i mbijetuan konfliktit. Ata ende enden në kafazet e tyre, në varësi të ushtarëve rebelë që sjellin ushqimin e tyre të përditshëm me mish pule.
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e WP
Përgatiti për Hashtag.al, Klodian Manjani
