Vrimat e gjetura në mënyrë misterioze të prera në gardhe të bazës së ushtrisë.
Një komplot i supozuar për të vrarë prodhuesin kryesor të armëve në Gjermani.
Përgjime telefonatash të nivelit të lartë të Luftwaffe.
Këto nuk janë histori të nxjerra nga një roman spiun i viteve 1960, por ngjarje të jetës reale në Gjermani, këtë vit.
Jo për të gjitha këto ngjarje mund të fajësohet përfundimisht Moska, por Gjermania është në gatishmëri të shtuar për akte të mundshme të sabotimit rus, për shkak të mbështetjes së vazhdueshme ushtarake të Berlinit për Kievin.
Ndërsa shpërthen një luftë e nxehtë midis Rusisë dhe Ukrainës, ekziston frika se Evropa ka rrëshqitur në një Luftë të re të Ftohtë.
“Kur mendojmë për Luftën e Ftohtë, ne kemi një tendencë të mendojmë për vitet 1970 në të cilën rregullat e lojës ishin vendosur dhe pranuar,” thotë Mark Galeotti, një bashkëpunëtor i lartë në Institutin Mbretëror të Shërbimeve të Bashkuara (Rusi) dhe drejtor i Inteligjencës Mayak.
“Në një farë mënyre, ne jemi në fillimin e Luftës së Ftohtë – vitet pesëdhjetë dhe gjashtëdhjetë, pra një kohë shumë më e vështirë.”
Por si duket një Luftë e Ftohtë e rindezur për ekonominë më të madhe të Evropës dhe një vend që dikur vetë ishte përgjysmuar nga Perdja e Hekurt?
Bomba më e madhe ra vetëm muajin e kaluar kur CNN raportoi se zyrtarët amerikanë i kishin thënë Berlinit për një komplot të dyshuar rus për të vrarë shefin ekzekutiv të kompanisë më të madhe gjermane të armëve Rheinmetall.
Kremlini e mohoi raportin, por ministrja e Jashtme gjermane, Annalena Baerbock, e cila është një figurë agresive pranë kancelarit më hezitues Olaf Scholz, sulmoi Rusinë për “një luftë hibride agresioni”.
U takova me CEO të Rheinmetall, Armin Papperger, në një ceremoni themelimi për një fabrikë të re municionesh në shkurt.
Shefi i Rheinmetall, Armin Papperger (M), me kancelaren gjermane dhe kryeministren daneze në shkurt
61-vjeçari është, për të përdorur një term të papërpunuar, një “dikush” i vërtetë, veçanërisht në një botë ku vendet e NATO-s po shpenzojnë miliarda për të ri-furnizuar Ukrainën dhe për të rritur sigurinë e tyre.
Pozicioni i tij i spikatur ishte i qartë teksa qëndronte përkrah kancelarit Scholz, ministrit të mbrojtjes Boris Pistorius dhe kryeministres daneze Mette Frederiksen.
Sikur një komplot për ta vrarë atë të ishte i suksesshëm, do të kishte shkaktuar tronditje në Perëndim.
Një gabim sigurie jo shumë kohë më pas i lejoi spiunët të përgjonin një bisedë shumë të ndjeshme midis zyrtarëve të lartë të forcave ajrore gjermane, e transmetuar më vonë në TV rus.
Ishte një shkak i sikletit akut për Berlinin, duke qenë se një gjeneral brigade në Luftwaffe dukej se lejonte spiunët të hynin në telefonatën e sigurt në një linjë të pasigurt.
Ngjarja e madhe, sado e izoluar, nxiti akuzat se Gjermania ka qenë prej kohësh një “lidhje e dobët” brenda kundërzbulimit evropian për shkak të një sistemi të fragmentuar dhe të federalizuar që mbështetet nga një theks i fortë mbi privatësinë e individëve.
Javë më vonë, dy shtetas gjermano-rusë u arrestuan me dyshimin se planifikonin të sabotonin objektet ushtarake amerikane në Bavari. Annalena Baerbock thirri ambasadorin rus për t’u ankuar dhe njoftoi: “Ne nuk do të lejojmë që Putini të sjellë terrorin e tij në Gjermani”.
Vetëm javën e kaluar, u gjetën vrima të prera në gardhet e objekteve të ujit që furnizojnë dy baza ushtarake në North Rhine-Westphalia, me shqetësimet se dikush ka kërkuar të kontaminojë furnizimet.
Baza e forcave ajrore gjermane në Këln-Wahn u mbyll për disa orë për shkak të “vlerave jonormale të ujit”
Gjermania nuk është i vetmi vend evropian që është në shënjestër të akteve të dukshme të sabotimit, por ajo ka shumë baza ushtarake amerikane që u krijuan në prag të Luftës së Dytë Botërore.
Mark Galeotti beson se Moska e sheh Gjermaninë si një fuqi të madhe, por “të dobët”, duke e bërë atë pikën ideale të presionit.
Sipas masës së dikujt, akti më i madh i sabotazhit të njohur që ka prekur Gjermaninë në vitet e fundit ishte kur tubacionet e gazit Nord Stream, që kalonin nën Detin Baltik nga Rusia, u hodhën në erë në vitin 2022.
Spekulimet se kush e urdhëroi sulmin kanë qenë të përhapura që atëherë, por në një zhvillim dramatik Gjermania tani ka lëshuar një urdhër arresti për një instruktor ukrainas zhytjeje.
Javën e kaluar Wall Street Journal raportoi se operacioni i “shpuarjes së këpucëve” ishte financuar privatisht, por mbikëqyrur nga Ukraina.
Kievi e hodhi poshtë raportin si të pakuptimtë dhe ndërsa ekzistonte gjithmonë skepticizëm se presidenti Putin do të urdhëronte shkatërrimin e tubacionit të tij, ai tregon se bota e errët e spiunazhit mund të jetë plot me kthesa.
Çdo incident sabotimi i dukshëm nuk mund t’i atribuohet në asnjë mënyrë Rusisë menjëherë dhe me siguri.
Në Francë, ishin aktivistët e së majtës ekstreme, jo agjentët rusë, ata që u akuzuan se kishin shënjestruar rrjetin hekurudhor të shpejtësisë së lartë të vendit në prag të Lojërave Olimpike.
Dhe Gjermania ka pasur historinë e saj, të gjerë, të sulmeve militante të ekstremit të majtë.
Fakti që figurat ukrainase janë tani në qendër të vëmendjes për shpërthimet e Nord Stream ka nxitur kritika të reja nga krahët e njohur politikë, brenda Gjermanisë, për mbështetjen e qeverisë për Kievin.
Bashkë-udhëheqësja e Alternativës për Gjermaninë e ekstremit të djathtë, Alice Weidel, ka bërë thirrje që “pagesat e ndihmës” për Kievin të ndërpriten dhe dëmi i Nord Stream “t’i faturohet” Ukrainës.
AfD gëzon një pjesë të madhe të mbështetjes së saj në ish-lindjen komuniste, ku përtej Berlinit ka më shumë gjasa të gjesh dashuri të vazhdueshme për Rusinë dhe pakënaqësi me partitë kryesore që, që nga ribashkimi, kanë dominuar politikën kombëtare.
Pra, ndërsa krahasimet e Luftës së Ftohtë rrinë pezull mbi sigurinë evropiane, politika e asaj periudhe është rinovuar edhe në Gjermani në një mënyrë të ashpër dhe të papritur.
Në një përpjekje për të forcuar sigurinë, qeveria gjermane po punon për një ligj të ri që synon të rrisë qëndrueshmërinë e infrastrukturës kritike.
Ministrja e Brendshme gjermane Nancy Faeser thotë se duhet të ketë “masa maksimale mbrojtëse në të gjitha fushat”.
Operatorët në sektorë kritikë si energjia, transporti dhe uji do të duhet të ndjekin standardet minimale të sigurisë, sipas Aktit Umbrella Kritis.
Është ligji i parë federal i këtij lloji në Gjermani, por ende nuk ka marrë miratimin përfundimtar, pavarësisht tensioneve të rritura që rrethojnë luftën.
Automjetet e blinduara Marder të prodhimit gjerman thuhet se po përdoren në operacionin e befasishëm të Ukrainës brenda territorit rus.
Kjo do të shënonte një tjetër tabu të politikës së jashtme gjermane që po thyhet që nga pushtimi i plotë i Ukrainës nga Rusia.
Shtojini kësaj edhe planet e diskutueshme që SHBA-ja do të vendosë raketa me rreze të gjatë veprimi në Gjermani nga viti 2026.
Kur filloi pushtimi i plotë i Rusisë në Ukrainë, kancelari Sholz premtoi një “Zeitenwende”, ose pikë kthese në politikën e mbrojtjes dhe sigurisë kombëtare.
Por mbështetësit dhe kritikët e qeverisë po ashtu pranojnë se përmbysja e viteve të investimit të pamjaftueshëm në mbrojtje do të marrë kohë – ashtu si do të rregullojë një mentalitet kaq të ndikuar nga e kaluara e errët e Gjermanisë.
Duke pasur parasysh zhvillimet e fundit, ka një pikëpyetje se sa kohë ka Berlini.
Mark Galeotti thotë se nuk është vetëm rindërtimi i mbrojtjes, por përmirësimi i sigurisë kibernetike dhe përmirësimi i kundërzbulimit.
“Planifikimi i sigurisë nuk ndodh me javë apo muaj, por me vite.”
VINI RE: Artikulli është pronë intelektuale e BBC, shkruar nga Jessica Parker, korrespodente në Berlin
