Në vitin 2015 në Shtetet e Bashkuara, u inaugurua centrali Crescent Dunes, një nga projektet më ambicioze për energjinë e rinovueshme, i cili do të kishte kapacitetin për të furnizuar me energji elektrike të pastër një popullsi prej 100,000 personash.
Por sot, ajo që ka mbetur është një shkretëtirë fotovoltaike e mbushur me padi për keqmenaxhim dhe një borxh miliona dollarësh për të cilin askush nuk dëshiron të marrë përgjegjësi.
Një shkretëtirë fotovoltaike miliarda dollarëshe: Çfarë ndodhi me projektin më ambicioz fotovoltaik?
Në vitin 2011, kompania Solar Reserve paraqiti një projekt ambicioz për të ndërtuar një central gjigant fotovoltaik në shkretëtirën e Nevadës, mes Las Vegasit dhe Renosë.
Dhjetë mijë pasqyra do të vendoseshin në një spirale rreth një kulle të madhe duke përdorur teknologjinë e energjisë diellore të përqendruar (CSP), e cila do të ruhej në rezervuarë kripe të shkrirë për përdorim të mëvonshëm.
Projekti kushtoi 1 miliard dollarë amerikanë, të cilët u siguruan nga investitorë si CityGroup përmes huave të garantuara nga qeveria amerikane.
Autoritetet shtetërore hapën rrugën për ndërtimin e centralit në tokë publike dhe në vitin 2015 ai u vu në punë mes brohoritjeve optimiste për të ardhmen e energjisë së rinovueshme.
Megjithatë, pothuajse një dekadë më vonë, në prill, centrali u mbyll, duke lënë pas një shkretëtirë fotovoltaike që i ka kushtuar investitorëve kryesorë si Warren Buffet dhe shtetit të Nevadës qindra miliona dollarë.
Arsyeja? Në kohën kur u hap, teknologjia e centralit ishte tashmë e vjetëruar në krahasim me projekte shumë më efikase.
Shkretëtira fotovoltaike e Nevadës: Kush është fajtor për këtë dështim miliarda dollarësh?
Teknologjia CSP, ndryshe nga panelet diellore që përdoren zakonisht në centralet fotovoltaike, përbëhet nga një seri pasqyrash që përqendrojnë nxehtësinë e diellit në rezerva magazinimi me kripëra inorganike të shkrira. Ato mund të ruajnë energji termike në temperatura nga 290º deri në 565º.
Kjo energji termike përdoret për të ngrohur ujin dhe për të prodhuar avull që drejton një turbinë e cila gjeneron energji elektrike.
Megjithatë, deri në vitin 2015, sisteme shumë më efikase të këtij lloji tashmë ekzistonin. Kjo çoi në një kosto prej rreth 135 dollarë për MWh për energjinë e prodhuar në shkretëtirën fotovoltaike Crescent Dunes, ndërsa centrale të tjera të të njëjtit lloj po e shisnin energjinë e tyre për rreth 30 dollarë për MWh.
Kostot e mirëmbajtjes së centralit dhe pagat e ekipit të mirëmbajtjes e bënë projektin të pamundur për t’u mbajtur dhe vitin e kaluar ai humbi klientin e tij të vetëm, NV Energy, duke çuar në mbylljen e centralit, dhe në tërheqjen e investitorëve të projektit, të cilët paditën Solar Reserve për keqmenaxhim të kapitalit.
Dështimi më i madh i energjive të rinovueshme në SHBA: Solar Reserve fajëson kompaninë spanjolle
Ekzekutivët e Solar Reserve kanë qëndruar të heshtur kur janë pyetur për dështimin e shkretëtirës së tyre fotovoltaike, me përjashtim të bashkëthemeluesit Bill Gould i cili, pas braktisjes së projektit, fajësoi kompaninë spanjolle ACS Cobra për shitjen e rezervave të dëmtuara që pësuan rrjedhje.
Pavarësisht këtyre deklaratave, kompania nuk ndërmori asnjë veprim ligjor kundër atyre që pretendoheshin si përgjegjës për katastrofën.
Në vend të kësaj, ata u justifikuan duke thënë se gabime të tilla janë pjesë e procesit të tranzicionit drejt energjisë së rinovueshme.
Ndërkohë, lidhjet midis Evropës dhe Shteteve të Bashkuara në tregun e energjisë së rinovueshme janë forcuar gjatë viteve.
Së fundmi, SHBA ka blerë 3GW energji diellore. Duke pasur parasysh se akuzat e Solar Reserve nuk kanë një bazë të fortë, dështimi i shkretëtirës fotovoltaike nuk duhet të përfaqësojë një pengesë për këtë lloj marrëveshjeje.
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e Eco News
