Nga Ben Caspit
Pas sulmit më të madh ndonjëherë të raketave nga Republika Islamike e Iranit kundër Izraelit, Kryeministri Benjamin Netanyahu ndodhet midis dy zjarreve: i shtyrë nga mbështetësit e tij për të reaguar me forcë, por gjithashtu i nxitur nga administrata e SHBA-së të shmangë një luftë të përgjithshme rajonale.
Ndërsa udhëheqësit e Izraelit shqyrtojnë përgjigjen ndaj breshërisë së pothuajse 200 raketave balistike të Iranit të martën në mbrëmje, izraelitët përgatiten për të shënuar fillimin e vitit të ri hebraik, Rosh Hashanah, të mërkurën në mbrëmje.
Askush nuk është i keqardhur që po kalon viti i kaluar, më i trazuar në historinë e tyre, duke filluar me masakrën e 7 tetorit, luftën që pasoi me Hamasin dhe Hezbollahun, dhe që kulmoi me një sulm me raketa nga Irani.
Një banderolë e madhe që përshkruan Liderin Suprem të Iranit, Ayatollah Ali Khamenei, është vendosur pranë një rakete balistike në Sheshin Baharestan, si pjesë e një ekspozite që përkujton 44-vjetorin e fillimit të Luftës Iran-Irak, në Teheran, Iran, më 26 shtator 2024.
Hamasi, që çau mbrojtjen e Izraelit dhe ndërmori sulme në zonën kufitare të Gazës, fillimisht dukej si kërcënimi më i rëndësishëm dhe vdekjeprurës për Izraelin.
Megjithëse Hezbollahu konsiderohej shumë më i rrezikshëm, ai u la në plan të dytë, duke mbështetur Hamasin me sulme të vazhdueshme nga Libani.
Disa javë më parë, tendenca ndryshoi. Hamasi, tashmë i mundur në Gazë, u la në harresë. Hezbollahu doli në qendër të vëmendjes, dhe Izraeli realizoi një seri fitore të dukshme kundër organizatës, duke shkatërruar pjesën më të madhe të udhëheqësisë së saj dhe duke dëmtuar rëndë arsenalin e saj.
Të martën në mbrëmje, sponsori i Hezbollahut, Irani, u përfshi në luftë. Mbrojtja ajrore izraelite, me ndihmën e Shteteve të Bashkuara, arriti të kapte shumicën e raketave.
Një numër i vogël preku territorin izraelit, duke shkaktuar dëme, por përveç një palestinezi të vrarë nga një raketë që ra pranë Jerikos, nuk pati të vrarë izraelitë. Asnjë avion i Forcave Ajrore të Izraelit nuk u godit, as ndonjë aftësi ushtarake nuk u degradua.
Irani nxjerr armët e mëdha
Në sulmin e parë kundër Izraelit më 14 prill, Irani lëshoi 110 raketa balistike, por kryesisht raketa të ngadalta kruiz dhe dronë, që pothuajse të gjitha u kapën. Kësaj radhe, Irani përdori raketa balistike që marrin 12 minuta për të mbërritur në Izrael.
“Iranianët dinë të studiojnë dhe të hetojnë ngjarjet,” tha një burim i lartë i sigurisë izraelite për Al-Monitor në kushte anonimiteti.
“Ata mësuan nga dështimi i tyre i mëparshëm dhe vendosën të përqendrohen në raketa të rënda dhe relativisht të sakta që fluturojnë me shpejtësi. Ata lëshuan një numër të madh me shpresën që disa prej tyre t’i shpëtonin sistemit të interceptimit izraelit dhe të godisnin objektivat e tyre.”
Irani arriti të çojë miliona izraelitë në strehë bombash, ndërsa qielli mbi Izrael ndriçohej me shtigje të zjarrta nga interceptuesit Arrow që përplaseshin me raketat që vinin në lartësi shumë të mëdha.
“Imagjinoni sikur Irani të kishte aftësi bërthamore dhe njëra nga raketat që depërtoi në mbrojtjen ajrore të kishte një kokë bërthamore,” tha një burim i lartë politik izraelit për Al-Monitor në kushte anonimiteti.
“Nëse Irani bëhet bërthamor, ne nuk mund të përballojmë as një raketë të vetme që depërton në hapësirën tonë. Kemi një mundësi të rrallë dhe historike për të rishkruar hartën e Lindjes së Mesme, për të hequr kërcënimin bërthamor iranian dhe për të stabilizuar një mbrojtje të re dhe më të fuqishme për brezat e ardhshëm.”
Sigurisht, kjo është më e lehtë të thuhet sesa të bëhet. Pas një takimi me kabinetin e tij të sigurisë në një bunker të sapoinauguruar nëntokësor të martën në mbrëmje, Netanyahu tha se Irani kishte bërë një gabim të madh dhe do të paguante për këtë.
“Regjimi iranian nuk e kupton vendosmërinë tonë për të mbrojtur veten dhe për t’u hakmarrë ndaj armiqve tanë,” tha ai, dhe vazhdoi të përmendte emrat e udhëheqësve të Hamasit dhe Hezbollahut të vrarë nga Izraeli në javët e fundit, përfshirë liderin e Hezbollahut, Hassan Nasrallah. “Me sa duket, disa në Teheran ende nuk e kuptojnë. Ata do ta kuptojnë,” shtoi ai.
Deklaratat e Netanyahut po interpretohen si një kërcënim i drejtpërdrejtë për udhëheqësit iranianë, përfshirë Liderin Suprem Ayatollah Ali Khamenei, i cili u fsheh menjëherë pas vrasjes së Nasrallahut më 27 shtator nga Izraeli, sipas një raporti të Reuters.
Në shqyrtimin e përgjigjes së Izraelit, pas konsultimit me kabinetin e tij, Netanyahu konsultoi një rreth të vogël të besuarish.
Ai gjithashtu bisedoi me Shtëpinë e Bardhë për të parë nëse Shtetet e Bashkuara do të ishin të gatshme të bashkoheshin në hakmarrjen kundër Iranit.
“Amerikanët e kuptojnë plotësisht se duhet të përgjigjemi me forcë të madhe kundër Iranit,” tha burimi i lartë politik izraelit, duke shtuar se kjo nuk do të thotë që Shtetet e Bashkuara janë të gatshme të marrin pjesë.
Katër opsionet e Izraelit
Izraeli ka katër opsione kryesore:
Njëra është të sulmojë industrinë e naftës së Iranit, një detyrë relativisht e thjeshtë me rezultate potencialisht të rëndësishme duke pasur parasysh përqendrimin e shumicës së objekteve të naftës në Ishullin Kharg të Gjirit Persik.
Opsioni i dytë është të dëmtojë simbolet e qeverisë dhe regjimit, kryesisht, por jo vetëm, në Teheran.
Izraeli gjithashtu mund të synojë zyrtarët e lartë të qeverisë iraniane, përfshirë vetë liderët e republikës.
Një opsion i katërt do të ishte realizimi i qëllimit të Izraelit për të sulmuar dhe shkatërruar objektet dhe infrastrukturën bërthamore të Iranit.
Sipas burimeve diplomatike, në kontaktet gjatë natës me Izraelin, zyrtarët amerikanë këshilluan Izraelin që të kufizojë përgjigjen në përmasa që do t’i lejonin Iranit ta përmbante atë.
Ata me sa duket përjashtuan mbështetjen për një sulm izraelit mbi industrinë e naftës së Iranit, nga frika se kjo do të çonte në dëme reciproke nga Irani mbi objektet e naftës dhe gazit të partnerëve të Izraelit në rajon dhe do të shkaktonte një krizë globale të energjisë, duke rritur kostot e energjisë që mund të dëmtojnë fushatën presidenciale të Kamala Harris më pak se një muaj para zgjedhjeve.
Netanyahu përballet me një dilemë me të cilën asnjë nga paraardhësit e tij nuk është përballur.
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e AI-Monitor
