TEHRAN — Një ditë pas konfirmimit të vdekjes së liderit të Hamasit, Yahya Sinwar, nga Izraeli, autoritetet iraniane gjetën në vrasjen e tij një thirrje për mobilizim, duke e ngritur atë në statusin e një heroi dëshmor dhe duke theksuar se lufta kundër Izraelit do të vazhdojë me forcë të shtuar.
“Lufta për të sjellë çlirimin e pronarëve të vërtetë të tokave të pushtuara është një betejë e lavdishme dhe fisnike, që nuk mund të ndalet me vrasjen e heronjve,” shkroi presidenti i Iranit, Masoud Pezeshkian, në një letër publike të premten.
Në të njëjtën mënyrë, në llogarinë e tij zyrtare në X, Ministri i Jashtëm, Abbas Araghchi, vlerësoi Sinwar për luftën e tij “deri në fund në fushën e betejës” dhe për frymëzimin që i dha “luftëtarëve të rezistencës në të gjithë rajonin” për të luftuar për kauzën palestineze, që ai tha “është më e gjallë se kurrë.”
Sinwar konsiderohej si arkitekti i sulmit të 7 tetorit ndaj Izraelit, masakra më vdekjeprurëse ndaj hebrenjve që nga Holokausti, e cila gjithashtu shkaktoi luftën në Gaza, ku më shumë se 42,000 palestinezë janë vrarë nga sulmet izraelite, sipas ministrisë së shëndetësisë të Hamasit.
Vdekja e liderit të Hamasit ishte pjesë e një serie vrasjesh të profilit të lartë, që synonin liderët dhe komandantët e rëndësishëm të grupeve të mbështetura nga Irani, veçanërisht kryetarin e Hezbollahut libanez, Hassan Nasrallah, dhe paraardhësin e Sinwar, Ismail Haniyeh.
Vrasja e Sinwarit shihet si një goditje e madhe për grupin dhe për Iranin, duke pasur parasysh rolin operativ që ai luajti brenda Hamasit dhe se si ai i përshtati politikat e Hamasit me interesat strategjike dhe ambiciet rajonale të Teheranit. Boshi që rezulton nga vdekja e tij mund të shkaktojë prirje strategjike si për Hamasin ashtu edhe për Republikën Islamike.
Ndërsa rruga e saktë pas vdekjes së Sinwarit mbetet e paqartë, kjo humbje mund të sjellë riorganizime në udhëheqje, ndoshta duke lejuar ardhjen e figurave më pragmatike dhe mundësisht negociata për një armëpushim të qëndrueshëm.
Një rezultat i tillë, megjithatë, do të kundërshtonte politikën e përgjithshme të Iranit, ku Hamasit i kërkohet vazhdimisht të luftojë me ashpërsi kundër Izraelit, ndërsa Teherani preferon të përfshihet në logjistikë nga larg, pa u angazhuar drejtpërdrejt me armikun e betuar. Irani do të bëjë çmos për të nxitur zëra të ashpër brenda Hamasit për të marrë kontrollin dhe për të siguruar që politikat e tij të ndiqen me siguri.
Fokus më i madh në të tjerët
Një qasje më konfrontuese dhe agresive e Hamasit do të ndërmerret gjithashtu nga Irani si një mënyrë për të rritur moralin mes proksive të tij të tjera rajonale, duke projektuar idenë se vdekja e Sinwarit nuk është një humbje, por më tepër një katalizator për një luftë të rinovuar.
Vrasja e Sinwarit ishte kulmi i pengesave që Hamas ka pësuar në luftën e tij kundër Izraelit gjatë vitit të kaluar. Në një sfond të tillë, Teherani mund të konsiderojë rishikimin e mënyrës se si duhet shpërndarë mbështetja ndër proksit e tij.
Për të kompensuar humbjen e Sinwarit, Teherani me gjasë do të përpiqet të forcojë Hezbollahun e dobësuar për të komplikuar operacionet e Izraelit në veri. Irani gjithashtu pritet të drejtojë më shumë burime financiare dhe ushtarake drejt Huthive në Jemen dhe milicive shiite në Irak, për të formuar një front të bashkuar dhe për të krijuar rezultate më pozitive në terren në Gaza.
Duke vepruar kështu, në një rajon të përgatitur për ndryshime të mëdha gjeopolitike, Irani do të duhet të lundrojë në sfida të reja, duke mbetur një lojtar qendror në dinamikat në zhvillim.
Brenda vendit, mbështetja bujare e Iranit për Hamasin, ndër vite, është bërë gjithnjë e më e papëlqyer midis anëtarëve të klasës së mesme, të cilët përballen çdo ditë me sfida të ngutshme për jetesën e tyre.
Megjithatë, në ditët në vijim, autoritetet iraniane do të shfrytëzojnë ndjenjat publike të rrënjosura në vlerat shiite të dëshmorëve, duke avancuar narrativën e “heroizmit” rreth vdekjes së Sinwarit, duke e paraqitur përfshirjen e Teheranit në Gaza si pjesë e një lufte të gjerë ideologjike kundër “regjimit të lig dhe vrasës të fëmijëve sionistë.”
Megjithatë, sfida më e madhe me të cilën përballet Irani pas vdekjes së Sinwarit mbetet potenciali i një përballjeje të drejtpërdrejtë me Izraelin. Edhe pse zyrtarët izraelitë e festuan vrasjen e liderit të Hamasit si një arritje, ata kanë pohuar se lufta ende nuk ka përfunduar.
Për ta, Republika Islamike është armiku numër një “pas të gjitha tensioneve”, pasi rajoni mbetet në gjendje të tensionuar pas premtimit të Izraelit për të kundërsulmuar Iranin për sulmet e tij me raketa në fillim të tetorit me një përgjigje “të befasishme” dhe “vdekjeprurëse”.
Për të shmangur një episod të tillë përshkallëzimi, Irani aktualisht është i angazhuar në diplomaci të ethshme dhe të paparë, por ndoshta jo domosdoshmërisht për të përfunduar konfliktin në tërësi — më shumë për të zhvilluar luftën kundër Izraelit sipas kushteve dhe rregullave të veta, duke përdorur zgjatimet e shumtë rajonalë.
VINI RE: Ky material është pronësi intelektuale e Al – Monitor
