Vendosni fjalën kyçe....

Siguria energjetike, dy vendet afrikane investojnë 1.2  miliardë dollarë për “autostradën” energjetike


Etiopia dhe Kenia janë dy vende që përqafojnë burimet e rinovueshme për prodhimin e tyre të energjisë elektrike. Etiopia prodhon të gjithë energjinë për rrjetin e saj kombëtar nga burime të rinovueshme dhe është shtëpia e Digës së Rilindjes së Madhe Etiopiane, hidrocentrali më i madh në Afrikë. Në Kenia, burimet e rinovueshme përbëjnë rreth 90% të energjisë elektrike dhe vendi krenohet me një nga objektet më të mëdha gjeotermale në botë, në zonën e Olkarias.

Por mbështetja në burimet e rinovueshme mund të jetë e vështirë: energjia elektrike nuk mund të prodhohet gjithmonë kur nevojitet (një thatësirë ​​mund të nënkuptojë mungesën e energjisë hidrike) dhe energjia e rinovueshme është e vështirë të ruhet. Një zgjidhje? Autostrada Elektrike Etiopi-Kenia.

Pjesa e madhe e infrastrukturës u hap zyrtarisht vitin e kaluar pas një dekade pune dhe 1.2 miliardë dollarësh investime. Tani, kur një vend ka nevojë për më shumë energji elektrike për rrjetin e tij kombëtar dhe tjetri ka një tepricë, energjia elektrike rrjedh automatikisht përtej kufirit, përgjatë 650 miljeve të linjave të transmetimit, në mënyrë që oferta të plotësojë kërkesën. Javën e kaluar, një lidhje Kenia-Tanzani filloi operacionet, e cila do të lejojë që energjia të rrjedhë edhe përtej kufirit.

Në Etiopi, një vend me një popullsi prej afro 130 milionë banorësh, konsumi i energjisë elektrike për frymë u katërfishua midis viteve 2000 dhe 2022. Në Kenia, ai u rrit me tre të katërtat brenda së njëjtës periudhë. Dhe pritet të rritet edhe më tej. Në vitin 2017 Etiopia nisi Planin e saj Kombëtar të Elektrifikimit që synonte të arrinte elektrifikimin universal deri në vitin 2025, pavarësisht se vetëm një në katër familje rurale ka aktualisht qasje në energji elektrike.

Dhe është gjithashtu e shtrenjtë. Autostrada Elektrike Etiopi-Kenia ndjek modelin e ndërlidhësve të tjerë në Afrikë, duke përfshirë atë midis Zambias dhe Namibisë, që funksionon që nga viti 2010 dhe kushtoi 300 milionë dollarë për t’u ndërtuar si dhe një ndërlidhës 1000 miljesh midis dy rajoneve të Republikës Demokratike të Kongos që funksionon që nga viti 1982 dhe kushton mbi 800 milionë dollarë.