Në letër, Xinhui është distrikti mesatar i përgjumur në një qytet “të nivelit të tretë” në Kinë.
Megjithatë, çdo vit, gjatë muajve të vjeshtës dhe të dimrit, rrugët e tij mbushen me një aromë të papërsëritshme që lë të kuptohet për historinë e saj të lashtë…dhe një të ardhme të ndritur: tharjen e lëvozhgave të mandarins
Për banorët, kjo periudhë është e artë.
Xinhui ndodhet në anën lindore të Jiangman, një qytet në provincën jugore të Guangdong. Rreshtat e pemëve, fabrikat dhe fermat janë në krah të autostradave të reja. Rrokaqiejt e xhamit me shkëlqim shfaqen sipër, një simbol i rritjes ekonomike të zonës.
“Ky është Jiangman Ëanda Plaza, qiellgërvishtësi më i lartë në Jiangmen,” tha Zhou Zhiëei, një vendas i distriktit, ndërsa udhëton mikun e tij, kuzhinierin Li Chi Ëai, rreth Xinhuit me Porsche-n e tij të bardhë.
“Sigurisht, nuk është asgjë në krahasim me rrokaqiejt e Hong Kongut, por sërish është ende mbresëlënëse, gati 200 metra i lartë. Shikoni gjithashtu të gjitha rrugët e shtruara mirë. Xinhui është zhvilluar kaq shumë.”
Suksesi i qytetit mund t’i atribuohet kryesisht lëkurës së mandarinës.
Ndërsa mandarinat mund të rriten në rajone të tjera, vetëm ato të korrura në Xinhui – dhe veçanërisht, vetëm lëvozhgat e tyre – vlerësohen po aq sa ari.
Përfitimet shëndetësore të lëvozhgave të mandarinës së vjetëruar
Përfitimet shëndetësore të lëvozhgave të mandarinës së vjetër, një barishte mjekësore kineze, janë dokumentuar që nga dinastia Southern Song (1127-1279).
“Xinhui është në bashkimin e lumit Xijiang dhe lumit Tanjiang në zemër të rajonit të deltës së lumit Pearl në provincën Guangdong,” thotë Li, kuzhinier ekzekutiv i restorantit me një yll Michelin në Hong Kong, “The Legacy House”.
“Përbërja e ujit dhe e tokës e kanë bërë atë një vend ideal për kultivimin e mandarinës,” thotë ai. “Prandaj besohet se lëvozhgat nga këtu janë më të pasura dhe të mbushura me më shumë mikroelemente se të tjerat.”
Lëvoret e mandarinës mund të quhen “chenpi” (lëvozhgat e vjetra, të cilat shkencërisht njihen si Citri Reticulatae Pericarpium) vetëm nëse ato janë tharë në diell çdo vjeshtë dhe dimër, radhazi, për të paktën tre vjet.
Ekzistojnë katër lloje kryesore të lëvozhgave: lëvozhga e mandarinës jeshile (e korrur para se të piqet); lëvozhgat e mandarinës së kuqe të lehtë (të vjela në nëntor); lëvozhga të mëdha të kuqe të mandarinës (të pjekura plotësisht rreth dhjetorit); dhe lëvozhgat e mëdha të mandarinës së kuqe pas dimrit (të korrura pas dimrit kur ka më shumë përmbajtje sheqeri në mandarina).
Thuhej se Chenpi ishte përdorur në pjatat e shërbyera për perandorët dhe perandoresha që jetonin brenda Qytetit të Ndaluar të Pekinit. Sot, përbërësi gjendet kryesisht në recetat tradicionale mjekësore dhe gatimet e përditshme, veçanërisht në Kinën jugore.
Llojet dhe moshat e ndryshme të chenpit kanë përdorime të ndryshme mjekësore, por në mjekësinë tradicionale kineze përgjithësisht besohet se forcojnë shpretkën, ndihmojnë në tretje dhe përmirësojnë sistemin e frymëmarrjes.
Hulumtimet moderne sugjerojnë se chenpi mburret me antioksidantë dhe flavonoidë (një përbërës kundër kancerit) dhe ka potencialin për të stabilizuar presionin e gjakut dhe për të parandaluar obezitetin.
Dhe si vera e mirë, sa më i vjetër të jetë chenpi, aq më i çmuar bëhet.
Në vitin 2023, një kilogram lëvozhgë mandarine të thata të prodhuara në vitin 1968 në ankand në Hong Kong u shit për 75,000 HKD (9,646 dollarë). Po atë vit, Xinhui u bë distrikti i parë dhe i vetëm në Jiangmen që grumbulloi 100 miliardë juanë (13.8 miliardë dollarë), që përbën rreth një të katërtën e PBB-së së qytetit. Industria chenpi u vlerësua në 23 miliardë RMB (3.2 miliardë dollarë) vitin e kaluar.
“Qyteti është zhvilluar kaq shumë falë lëvozhgave të mandarinës,” thotë Zhou, i cili tani prodhon dhe shet rreth 163 ton chenpi në vit.
